Lelijke Eend nostalgie

Als surprise voor de viering van 40 jaar samen op weg te zijn een  deux chevaux van dezelfde leeftijd gehuurd.

Terug in de tijd herinneringen weer ophalen toen wereld en auto’s redelijk simpel waren. Een mooie blauwe eend staat bij  de verhuurder gereed.  Spullen ingeladen en de rit kan beginnen. De zachte hangstoelen zijn er nog steeds verankerd met 4 bouten.. Drie keer hoesten en de motor slaat aan. Even wennen met de eerste versnelling(naar je toe trekken) en in zn drie op weg. Drie bochten verder is het gevoel er weer helemaal. Het bekende pruttelende uitlaatje is duidelijk aanwezig. De ventilatie  is aan. Dat wil zeggen de twee klap raampjes losgemaakt. Bij 60 km blijven ze vanzelf open. Toch wordt het warm omdat het motortje weinig afgeschermd is van de rest van de wagen. Daarmee zal  het duidelijk zijn dat het geluid ook niet van de lucht is.

De tocht gaat meanderend langs de IJssel en vooral langs kleine achteraf wegen. Toch  kom je nog regelmatig medeweggebruikers tegen die menen op een smalle weg te moeten inhalen en bij het volgende kruispunt uiteindelijk maar 3 meter zijn opgeschoten.

Intussen is het al aardig warm geworden door de zon. Dus gestopt en het dak half open. Dan verbaas je je weer van hoe iel de constructie is. Om je heen zijn enkel buizen van het frame te zien. Buizen die veel van een gemiddelde waterleiding gemeen hebben. Ons luxe model heeft in elk geval veiligheidsriemen en gelukkig een aansluiting (duidelijk veel later aangebracht ) om de tomtom aan te sluiten. Airbags waren in de zeventiger jaren nog toekomst. Dat betekent bij een aanrijding pech..
Het genot van een open dak is wel tijdelijk want de weergoden hebben besloten een mengvorm aan weertypes aan te bieden. Regen dus. Gelukkig is sluiten van het dak een zaak van twee haken en een tweetal drukknopen. We rijden de A 332 voor een kort stukje op. De oude techniek van de wagen heeft zijn beperkingen. Bij harde tegenwind is er bij 87 km/uur geheel gedaan, komt die vrachtwagen achter je regelmatig aan je achterlichten snuffelen. Alsof dat meer snelheid kan doen bereiken. Gelukkig is dat maar van korte duur want we slaan af naar rustiger wegen.
in de verschillende Hanze steden, de een aardiger dan de andere, zie je deelnemers van de grijze golf omdraaien op het geluid en met waardering naar dit stuk nostalgie kijken. De dag rolt voorbij net als het landschap waar je met 60 km/uur meer van te zien krijgt.

Uren later leveren we de eend weer in. Met de verhuurder, een fanate eend liefhebber praten we na. Vroeger werd er met bagage en kinderen mee naar o.a. de Spaanse Costa gereden. De  zoon van de verhuurder heeft dit een vijftal jaren geleden met zijn vriendin gedaan. 1400 kilometer enkele reis naar Zuidfrankrijk afgelegd. Leuke ervaring maar dit was wel erg veel van het goede. Hij moest toegeven dat de rij-ervaring op den duur afzien werd. Het is uiteindelijk 3 dagen met twee overnachtingen rijden geworden. Dat kunnen wij beamen na 350 kilometer pruttelen, geluid ,klimaat en snelheid gaan uiteindelijk pijn doen. Behalve de vering die is nog steeds fantastisch goed, drempels en onverharde wegen zijn een fluitje van een cent.

De eigen auto voelt nu als een paleis aan.

Volgende gelegenheid een fiat 500 oud model huren want daar heb ooit in leren rijden.