Trein wraak

Op de trein naar Cordoba. We hebben de super snelle trein genomen. Station dat schoon is. De perrons brandschoon geen stuk  kauwgum te zien op de schone vloer. Twee controles om op de trein te komen. Vaste coupe en plaatsen. Controle van ja ticket en daarna van je bagage en lichaam. Trein binnen schoon en opgeruimd. En dat voor de kosten waarvoor je enkel van Deventer naar Utrecht in de tweede klas kunt bereiken. We starten precies op tijd vanuit Sevilla en de verwachting is dat we over drie kwartier aan zullen komen in Cordoba. Tegenover ons zit een keurig geklede man verzonken in zijn papieren. Een vriendelijk buenas als welkom. De trein vertrekt en binnen een paar ogenblikken geeft het beeldscherm in de gang 200km per uur aan. Dit is dan de trein die in Olland niet kon voldoen. Rustig met de airco aan flitsen de landschappen met veel sinasappelbomen voorbij. Aan de andere kant van het pad zijn twee heren neergestreken. Wat luidruchtig pratend, wat nu opvalt in de verdere rust van de coupe. Een van de heren haalt een Iphone tevoorschijn en laat aan zijn collega een filmpje zien. Het is een film met geluid aar blijkbaar op een motorfiets op een lang stuk weg bezig is door alle versnellingen te gaan en nog meer. Ja hoor met het geluid op maximum. Dat gaat bij de volgende film storen. Ik raak de mans schouder aan, met  een gebaar dat zijn vertoning mijn oren lastig valt. Gelukkig het stopt. De medereiziger aan onze kant  glimlacht  met een blik van instemming.  Het luide praten blijft onverstoord doorgaan. Het zachte geklunk van de  rails dempen het nodige. Intussen is de snelheid naar ruim 250 gestegen. Binnen merk je er niet van. Buiten flitsen de palen langs alsof ze om de drie meter staan. Het rollende Spaanse landschap laat zien hoe rijk dit land eigenlijk is. Het genieten is van korte duur. De buurman is aan het patience gaan spelen op zijn phone. Eke zet die gedaan wordt begeleid  door een luide elektronische klik. Man aan onze kant blijft verdiept in zijn papier. Hij schrijft regel na regel onder elkaar. Het lijken wel regels in een kwatrijn. Hij  denkt telkens lang na voor dat hij de volgende regel aan het papier toevertrouwd. Naast ons gaat het hinderlijke geklik onverstoord door. Intussen naderen we het station Cordoba en de snelheid van de trein neem aanzienlijk af. Precies als aangegeven Cordoba Central Station. We stoppen en maken ons gereed om uit te stappen. De twee hinderlijke heren gaan onverstoord door. We stappen uit zonder dringen en of instappende duwers. Ik blijf op het perron op de hoogte van de twee onverstoorde herriemaker staan. Even wachten en de trein gaat lopen. Op dat moment tik ik op de ruit voor aandacht. De heren kijken mij vragend aan. Ik maak een internationaal gebaar met gesloten hand van voorhoofd naar voren ( te herkennen als you are  a dik-head). Onze stille medepassagier barst in lachen uit. De trein versneld ……… uit zicht..