In de vorige eeuw werd er door velen met een volle auto naar
het Zuiden van Frankrijk gereden om daar op een stoffige kampeerplaats in de
buurt van de zee voldoende zon op te doen. Wij gelukkige bezitters van een
Renault 4,waarvan we de achterbank van verwijderd hadden, het
plan opgevat om aan de Franse Middellandse zee te gaan kamperen.
We hadden eerder jarenlang in de buurt van Arcachon (omgeving Bordeaux) op een camping a
la ferme gestaan. Heerlijk met een zee waar buren op meer dan 500 meter van je af hun handdoek
uitstalden. Elke dag een stevige wandeling door de duinen maar dan had je ook wat. De mooie grote
golven van de Atlantische oceaan. De fel blauwe kleur van het water. Fles rood
en mineraalwater aan een touw in de koele zee, stokbroodje en wat kaas en
tomaten en het kon niet meer stuk. In deze idylle was een kink gekomen. Jacques
de boer waar wij altijd naar toe togen had ons medegedeeld dat de ferme geen
plekken meer kon verhuren omdat er een grote Camping Municipale aan het strand
was opgericht. Een stad met 800 plaatsen. En dat het in het dorp al aardig druk
was geworden en de rust zoek was. Daarmee was de lol er vanaf.
Je gaat dan een avond om de tafel zitten met een kaart en besluit dat de omgeving rond Perpignan maar eens moeten proberen.
Gepakt en gezakt in de week voor 14 Juli, de Franse nationale feestdag en tevens de filerecord dag, de weg op. De Renault zwaar beladen, want tenten zijn nog van die zware krengen van stof. Zeker als deze een dubbelwandig is en voorzien van een luifel. Surfplank op het dak. De tocht bestond in het Franse maar deels uit Autoroutes en voor het grootste deel uit 3 baans wegen. De zogenaamde Kamikaze wegen. Dit werkt als volgt. Je gaar dus inhalen en van de andere kant heeft een tegenligger het zelfde besluit genomen. De enige ruimte voor deze handeling is de midden baan tussen de twee rijstroken. Koel blijven en doorrijden tot je bijna het oogwit van de ander ziet en waard voor je geld kiezen. Velen en in sommige gevallen hele families hebben het maneuver indertijd niet mogen afmaken. Vanzelfsprekend is de reis verstoken van een airco en na een doorrijden van uit het hoge Noorden van Nederland werd het rond Lion pas echt zwaar. Wat dat betreft is er niet veel veranderd. Velen hebben deze bedevaartsplaats voor files mogen doorleven. Met name de spits was een echte uitdaging. Dus werd en na Lion besloten om in een van de dorpen op weg naar Perpignan gebruik te maken van de plaatselijke Camping Municipale.
Het is al laat en dan denk je nog alleen aan snel de tent opzetten, eten lekker, glas wijn en bewusteloos van de slaap plat gaan. Schetst de verbazing dat de camping aan een drukke hoofdstraat is gevestigd en weinig gras te zien geeft. Meerdere buutenlanders waren reeds opgesteld en we hadden geluk om een van de laatste plekken te kunnen bezetten. Restaurant gevonden en het culinaire deel van de vakantie heeft een aanvang. De plaatselijke wijn verkoelt in die mate dat er daarna nog maar een wens is en dat is op een oor te gaan. Ondanks het hele nacht doorgaande gedender van vrachtwagens en het verdere verkeer geslapen. De tent is bij het wakker worden bedekt met een fijne laag lichtbruine stof zowel buiten als binnen. Niet getreurd opstaan, tent opgeborgen en in de plaatselijke bar du sport een café au lait met een croissantje weggewerkt.
Je gaat dan een avond om de tafel zitten met een kaart en besluit dat de omgeving rond Perpignan maar eens moeten proberen.
Gepakt en gezakt in de week voor 14 Juli, de Franse nationale feestdag en tevens de filerecord dag, de weg op. De Renault zwaar beladen, want tenten zijn nog van die zware krengen van stof. Zeker als deze een dubbelwandig is en voorzien van een luifel. Surfplank op het dak. De tocht bestond in het Franse maar deels uit Autoroutes en voor het grootste deel uit 3 baans wegen. De zogenaamde Kamikaze wegen. Dit werkt als volgt. Je gaar dus inhalen en van de andere kant heeft een tegenligger het zelfde besluit genomen. De enige ruimte voor deze handeling is de midden baan tussen de twee rijstroken. Koel blijven en doorrijden tot je bijna het oogwit van de ander ziet en waard voor je geld kiezen. Velen en in sommige gevallen hele families hebben het maneuver indertijd niet mogen afmaken. Vanzelfsprekend is de reis verstoken van een airco en na een doorrijden van uit het hoge Noorden van Nederland werd het rond Lion pas echt zwaar. Wat dat betreft is er niet veel veranderd. Velen hebben deze bedevaartsplaats voor files mogen doorleven. Met name de spits was een echte uitdaging. Dus werd en na Lion besloten om in een van de dorpen op weg naar Perpignan gebruik te maken van de plaatselijke Camping Municipale.
Het is al laat en dan denk je nog alleen aan snel de tent opzetten, eten lekker, glas wijn en bewusteloos van de slaap plat gaan. Schetst de verbazing dat de camping aan een drukke hoofdstraat is gevestigd en weinig gras te zien geeft. Meerdere buutenlanders waren reeds opgesteld en we hadden geluk om een van de laatste plekken te kunnen bezetten. Restaurant gevonden en het culinaire deel van de vakantie heeft een aanvang. De plaatselijke wijn verkoelt in die mate dat er daarna nog maar een wens is en dat is op een oor te gaan. Ondanks het hele nacht doorgaande gedender van vrachtwagens en het verdere verkeer geslapen. De tent is bij het wakker worden bedekt met een fijne laag lichtbruine stof zowel buiten als binnen. Niet getreurd opstaan, tent opgeborgen en in de plaatselijke bar du sport een café au lait met een croissantje weggewerkt.
3 uur later eindelijk La Mediterranee in het zicht. Het
stralende licht van de blauwe hemel en
de primaire kleuren van de omgeving geven direct een holiday gevoel. In het
boekje van de ANWB hadden we 15 campings geteld die allen aan de zeezijde van
het gekozen gebied te vinden waren. Dus moet het geen probleem zijn om een plek
te vinden. Dus niet, 15 bordjes =Complet= verder nog steeds geen plek gevonden.
In middels is de middag ingegaan. Dus maar een kleine lunch aangaan om de
gedachten op een rij te zetten. Het gesprek begint op en depressief niveau en
er is sprake van afhaken, terug naar huis of weer naar Arcachon. Blijft de vraag waar moeten we heen. Een van
ons beiden spreekt redelijk Frans en er wordt besloten om als laatste poging iets
ander te gaan doen. We gaan gewoon naar de plaatselijke gendarmerie en kijken
of die ons verder kunnen helpen. Zo gezegd zo gedaan. Bordjes met Gendarmerie
is in elk dorp makkelijk te vinden. Bekende gebouwtjes uit 1700 met een paar
antennes op het dak en paar blauw rood gestreepte auto’s op de parkeerplaats.
Ramen open en heren in licht blauwe hemden aan het werk binnen. Zodra wij de
parkeerplaats oprijden, zien we een van
de agenten uit een kast formulieren halen. Zal wel gedacht hebben=Alors, hebben
we weer zo’n Buitenlander, die bestolen is, alles kwijt is en wisseltruc heeft
meegemaakt en ga maar door.= Binnen draaien lui een paar ventilatoren om de
warme lucht een meter verder te verplaatsen. Een lichte prettige geur van
Goloise sigaretten komt ons tegemoet. Achter de balie de Agent van dienst, die
verveeld naar je kijkt, zo van ok ik zal het maar weer eens moeten aanhoren.
Zijn andere collega is opgestaan en
verdwijnt door een gang naar een ander deel van het gebouw.
Zonder omhaal beginnen we uit te leggen dat we niets kwijt
zijn geen aangifte wensen te doen maar een andere dienst van de meest
betrouwbare Franse dienst gebruik zouden willen maken. De Agent 1.55 hoog staat
op, hij lijkt door onze uitspraak te groeien. U spreek onze taal, mes
compliments. Dat maken we niet vaak mee
en zeker niet van Ollandais. Als ook nog verteld wordt dat de grandmere
(grootmoeder) van Franse origine is kunnen we niet meer stuk.
We leggen uit dat we voor het eerste in deze prachtige regio zijn en eigenlijk ten einde raad zijn omdat we ons verkeken hebben op de mogelijke plekken in campings. A mais oui meneer het is hoogseizoen en alles is dan gewoon tjok vol. Maar gezien u frans spreekt kan er misschien wat voor u geregeld worden. Hij roept zijn collega Robert erbij. =Deze meneer Ollandais spreek fantastisch goed frans en ze hebben een probleempje dat wij kunnen oplossen. Je zuster heeft toch in Les Roque des Alberes een camping.? Ja ... Vraag haar of ze nog een plekje voor deze jongelui heeft.=
De collega pakt de telefoon en belt. Belt zijn zuster en doet het hele verhaal aan haar. We horen enkel het gesnater dat uit de hoorn komt en de spanning stijgt. Met een grote grijns en een ruim gebaar krijgen we van Rpbert te horen dat zijn zuster een plek voor ons heeft en dat zij die voor ons vrij zal houden. Dit is het adres..
We bedanken beide agenten ruim voor hun hulp en vertrekken met een au revoir. Over service gesproken.
Na 15 minuten rijden vanaf het strand komen we in het heuvellandschap en daar is bij een boerderij een ruime camping . Bij de balie worden we direct warm door de zuster ontvangen en nog eens op gewezen dat haar broer zeer onder de indruk was van de beheersing van de taal.
We krijgen een plek aangewezen tussen de wijnranken met uitzicht op de baai van Perpignan en achter ons de bergen van de Pyreneeën. Rust en wat verder weg van de velen tenten en caravans .Beter hadden we het ons niet kunnen wensen. Bakker slager en niet te vergeten een wijnboer met cave op loopafstand. Een waar cadeau aan het begin van de vakantie.
We leggen uit dat we voor het eerste in deze prachtige regio zijn en eigenlijk ten einde raad zijn omdat we ons verkeken hebben op de mogelijke plekken in campings. A mais oui meneer het is hoogseizoen en alles is dan gewoon tjok vol. Maar gezien u frans spreekt kan er misschien wat voor u geregeld worden. Hij roept zijn collega Robert erbij. =Deze meneer Ollandais spreek fantastisch goed frans en ze hebben een probleempje dat wij kunnen oplossen. Je zuster heeft toch in Les Roque des Alberes een camping.? Ja ... Vraag haar of ze nog een plekje voor deze jongelui heeft.=
De collega pakt de telefoon en belt. Belt zijn zuster en doet het hele verhaal aan haar. We horen enkel het gesnater dat uit de hoorn komt en de spanning stijgt. Met een grote grijns en een ruim gebaar krijgen we van Rpbert te horen dat zijn zuster een plek voor ons heeft en dat zij die voor ons vrij zal houden. Dit is het adres..
We bedanken beide agenten ruim voor hun hulp en vertrekken met een au revoir. Over service gesproken.
Na 15 minuten rijden vanaf het strand komen we in het heuvellandschap en daar is bij een boerderij een ruime camping . Bij de balie worden we direct warm door de zuster ontvangen en nog eens op gewezen dat haar broer zeer onder de indruk was van de beheersing van de taal.
We krijgen een plek aangewezen tussen de wijnranken met uitzicht op de baai van Perpignan en achter ons de bergen van de Pyreneeën. Rust en wat verder weg van de velen tenten en caravans .Beter hadden we het ons niet kunnen wensen. Bakker slager en niet te vergeten een wijnboer met cave op loopafstand. Een waar cadeau aan het begin van de vakantie.
Er volgt meer…
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten