Rome revisited (Il traffico)

Weer eens in Rome voor zaken. De stad waar een deel van mijn jeugd is doorgebracht. Inmiddels een oude nog steeds prachtig geklede oude dame die wel iets gerafeld aan het worden is op de randen.
De wegen zijn allemaal vol geparkeerd aan twee kanten. We spreken centimeter werk tussen de een en de andere auto. Het verkeer is hels. De strijd om de vierkante centimeter tussen bussen brommers motorfietsen vrachtwagens en auto’s is moordend. Zodra er ruimte is direct met volgas rijden want anders is dit binnen luttele seconden gevuld.
Van onze zakelijke relatie vernemen ik dat de allang geen parkeer boeten meer uitschrijft omdat dat in een stad van a 7 miljoen inwoners een onbegonnen zaak is.
Wel wordt nog het dubbel parkeren of het blokkeren van uitritten hard aangepakt. Dus auto’s op stoepen op zebrapaden op hoeken op elke plek waar een auto inpast staat er dan ook een. De stad is op de grens van een verkeersinfarct. Als alle auto’s opeens de weg zouden kiezen staat heel Rome volledig stil. Dit zou een absoute verademing zijn. De stilte… Maar voorlopig gaat het verkeer 24 uur op 24 uur in volle vaart gewoon door. Zelfs op zondagen zijn er in de binnenstad files.
Gelukkig heeft het openbaar vervoer busbanen. Daar vertoeven mislukte autoracers die nu achter het stuur van een bus met automatische versnelling hun wedstrijddriften uitleven.
Staan wij hangend aan handgrepen in de bus. Stoppen we met piepende banden bij een halte waar een oud dametje met een stok te kennen heeft gegeven mee te willen rijden. De bestuurder van de bus doet de deuren open en blijft in zijn spiegel kijken of de dame met stok eindelijk aan boord is. Deuren dicht. De oude dame beweegt zich langzaam naar de achterste rij stoelen en keert zich naar voren om de zitpositie aan te nemen. Het moment voor de bestuurder van de bus om plankgas te geven. De betrokken dame valt door de G- krachten netjes in haar stoel en blijft door de snelheid van optrekken aan haar zitplaats gepind.Na een dag bussen heb je avonds het gevoel van in een fitnessruimte urenlang gewichten hebben zitten pompen. De arm en rugspieren hebben wat te lijden gehad. Als oudere het openbaar vervoer gebruiken is dit in Rome tot bijna een vorm van vrijwillige euthanasie verworden. Wordt je niet door een bus die met 70 km/uur aanscheurt plat gereden,wordt je binnen de bus nog eens lichamelijk gemangeld. Maar waar malen we over.
De bussen komen er wel om de 5 minuten langs en bovendien kun je voor een enkele euro binnen het uur met bus een metro door de hele stad reizen.
Kunnen we wat van leren.