Er ist wieder DA 4.

4 weken verder zit ik op het eind van de eerste reeks chemo. Valt allemaal mee volgende week met de oncoloog  evalueren, zitten we op de goede weg.
Vandaag  weer infuus gehad. Soms werk de computer niet naar behoren, als patiënt ben ik in de cyberspace schijnbaar kwijtgeraakt. In het rooster opgenomen maar niet op een kamer geregistreerd. Na 40 minuten wachten even gaan informeren of ze mij kwijt zijn. 4 minuten later wordt ik opgehaald .Geen probleem -it is ze computer, computer zegt no – naar de Engelse serie Little Britain.-
Rustige zaal met naast mij  een oudere dame in mijn leeftijdscategorie die ook een herhaalmomentje heeft mogen meemaken. Toch  hebben we een aardig gesprek over honden en als surprise we woonden jarenlang in hetzelfde dorp. Goede gelegenheid om weer geïnformeerd te worden over de stand van zaken van verhuizingen, nieuwbouw, verdwenen neringen en bewoners die de aardse windselen hebben achtergelaten. We moeten grinniken van aardige anekdoten van de bekende figuren.
Dan nog even naar de kuur. Komt van de patiënt naast mij de vraag- denk je vaak aan de dood? Ik tegenwoordig heel regelmatig en kan soms maar er moeilijk omheen denken..-
Nou kan je op een dergelijke vraag een diepgaand filosofisch gesprek induiken waar je dan beiden in het moeras van geloof, superstitie, mythe etc terecht komt zonder dat dat nou echt uitzicht geeft. De volgende stap is dan en je gaan wentelen in een diepe depressie.
Ik kies voor een wat andere weg met de volgende insteek – We hebben allemaal de absolute zekerheid dat het eens zal eindigen. Maar de wijze waarop en wanneer ligt in de toekomst verscholen. Ja wij beiden hebben als patiënt een mogelijke, ik herhaal, uiterste verkoopdatum meegekregen. Daar staat tegenover dat je straks met vette pech op je fiets op weg naar huis door een vrachtwagen plat wordt gereden. Heb je voor niets zitten piekeren- -Ja daar kan je best gelijk mee  hebben… maar dan.-
Als antwoord geeft ik – Ik ga uit van de blote feiten en dat is dat ik elke dag erbij als een mooi geschenk aanvaard en geniet ervan. Geniet van de natuur en de momenten van geluk en rust over het zijn als onderdeel van alles.- Er valt een stilte. Inmiddels is mijn infuus leeg, is de tijd toch sneller gegaan dan ik dacht. Tijd om te gaan. We wensen elkaar sterkte en als afscheid krijgt ik mee – Je cadeau opmerking neem ik mee, dank daarvoor-

 

er ist wieder Da 3

 We gaan door de derde lading chemo.Viel mee deze keer niet het ongemakkelijke infuus via de hand maar gewoon in de ader van de elleboog.Goed en snel. uurtje later weer naar huis. Mogelijk door  lichamelijk bezig te blijven voel ik mij goed. 9000 stappen met de hond 4 km roeien op de ergometer. Blijf honger krijgen al zijn de smaak en geur nog niet helemaal terug.

3 dagen verder. Ik ruik de koffie bij het ontbijt, het Walhalla der geuren. Dat is pas echt genieten na 4 weken nada geur. Contact gehad met de oncoloog lijstje doorgenomen van ervaringen van wat wel en wat beter niet kan. Mijn laatste vraag - kan ik een glas wijn drinken?-
Antwoord- na het infuus in de hersteltijd mag een glaasje , maar niet een fles...- Is er gelukkig ook nog humor in de tent..

whatch this space

Nieuw elantje ..gehoord

 

1. Rutte liegt in zijn slaap

2. Wopke is net geen Flopke geworden 

3. VVD afstand tot de burger is vooral vanuit de hoogte 

4. BBB Caroline na de Date = wake up call voor de coalitie

Er ist wieder Da 2

We zijn weer twee weken verder. De gezondheid gaat vooruit

De chemo doet zijn werk. Al wordt je soms tussen de maaltijden enigszins misselijk. Gelukkig niet zo sterk dat er medicatie nodig is. Door de blaasontsteking is koffie drank sinas etc uit den boze, dus ben ik aan de gember thee die best meevalt. Bijkomstig merk ik da mijn conditie niet afneemt en dat lopen van 5-6 kilometer met de hond steeds makkelijker worden. Aan de andere kant is er het verlies van smaak en reuk komen opdagen. Alles ruikt precies hetzelfde. Dat maakt het eten niet echt gemakkelijk. Gelukkig is het zout /zoet en textuur van het eten nog als troost om de maaltijd te kunnen nuttigen. Zou een moord kunnen plegen voor een dampend kop koffie met een croissantje al is het alleen al om de geur. R.Heeft hetzelfde als gevolg van corona. Dus  leven we in een wereld van weinig geuren. R. kan ook niet wijn en bier proeven en dat maakt het leven er niet makkelijker om. Morgen bloed afnemen en eind van de week  een gesprek me de oncoloog voor een tussenstand.

Watch this space

 

Er is wieder DA

Er ist wieder da

Uit een Duitse film parodie over WO2. In mijn geval dus niet …een kanker die 10 jaar geleden verwijderd werd en verder gezond verklaard. Het kan anders lopen. Als sporter kreeg ik van de zomer bij het roeien een stijve bil. Nou kan dat zijn slecht zitten. Maar het bleef maar zeuren elke keer dat ik in een roeiboot zat. Dus naar mijn arts. Kon spierpijn zijn evt een beknelde spier. Voor de zekerheid naar een sportchirurg gezonden om te zien wat de oorzaak zou kunnen zijn. Deze kon niet direct vinden wel het feit dat de pijn van een rugspier naar het been ging. Einde raad een MRI scan. Niets als zodanig te vinden. Wel de stap om bij mijn vorige arts uroloog de MRI te zenden zodat deze vergeleken kon worden met het verleden. Week later wordt ik gebeld door mijn uroloog voor een afspraak. We hebben in het verleden een goede verstandhouding en we draaien niet om de feiten heen. Ja er is op de lage rugspier een tumor gevonden en vermoeden is dat het een uitzaaiing is van de vorige keer. Gelukkig blijkbaar langzaam groeiend. Dus door naar de  radioloog voor een punctie. Spelden prik biopsie en eerste indruk van hoe groot is het. Ongeveer 5 cm…en lieslymklieren aangetast.
Weer gesprek met mijn uroloog met de mededeling het is dezelfde kwaadaardige als de vorige keer. Voorland is een chemokuur want operatief verwijderen heeft het gevaar voor verdere uitzaaiingen. Dus we gaan het Chemo circus in. Jonge oncoloog die uiteenzet wat er wel en niet kan. Avondje Google maakt je niet echt vrolijk en bovendien informatie van meer dan 10 jaar terug. We beginnen met de oncoloog te plannen en tegelijkertijd worden onze vakantie plannen voor het voorjaar on hold gezet.  Intussen een second opinion bij het Antoni van Leeuwenhoek in Amsterdam aangevraagd. Geweest. Het gesprek met een vrouwelijke oncoloog die de mogelijkheden op een rij zet. Chemo eigen ziekenhuis past goed voor het geval. U ben voor uw leeftijd goed gezond dat is een voordeel. Slaat de chemo niet aan dan veranderd er veel. Ik stel de vraag van wat mijn uiterste verkoopdatum is. 2 jaar maximaal. Dood gaan we allemaal, maar toch is het even schrikken. Optie twee het lukt allemaal dan is de verkoopdatum een stuk later.. en dan is er een mogelijkheid tot verwijdering. We gaan uit elkaar met het vooruitzicht dat het team van ALV in Amsterdam mijn geval (in hun ogen speciaal)nader gaat bekijken en adviseren. Wachten dus.

Gisteren mijn eerste chemo. Van alle informatie die ik heb gekregen wordt je voor wat betreft de verschijnselen niet echt vrolijk. De stemming in de kamer met drie andere patiënten is gelaten en de uitwisseling van ervaringen en reden van de chemo wordt ongezouten met humor met elkaar gedeeld. Het infuus deze eerste gaat 2 uur duren. De tijd gaat snel ook omdat we over honden/vakantie/interesse en wat wel en niet kan. Het thuis front zit te wachten en ik heb mijn telefoon in de auto laten liggen. Balen dan maar via de secretaresse van de afdeling het tijdstip dat ik naar huis mag door laten geven.
Thuis gekomen ben ik moe maar hongerig. Na het eten en een portie tv plat. Nu vanochtend vroeg met de hond gelopen en naar de stad gefietst. Als het op de ze wijze doorgaat dan mag ik niet klagen. Niet te vergeten elke dag erbij is een cadeau.

Week later voel me beetje brak en heb een blaasontsteking. Kan voorkomen maar na drie dagen ff de arts gebeld. En  ja hoor moet aan de antibiotica. Twee dagen later  toch meer koorts. Moet de oncoloog afdeling bellen. -komt u maar naar het ziekenhuis gaan we eea doornemen- is het antwoord .Dus in de auto en rijden maar. Eerste hulp aanbellen direct binnengelaten. Urineflesje meegenomen voor de test en er wordt ook nog een coronatest afgenomen. 5 Minuten later lig ik op bed met aansluiting op hartmeter/bloeddrukmeter/zuustofmeter en mag bloed afstaan. De meters liegen er niet op bloeddruk ruim boven wettelijke norm, bezinksel in de urine en als klap op de vuurpijl -u hebt corona- We laten u opnemen  in de isolatiekamer  en u wordt daar verder geholpen. Intussen is het infuus antibiotica aan het druppelen. Nog een laatste vraag van de aanwezige arts.- u bent over de 70 en dus is de vraag reanimatie.- Je voelt je belabberd dus opeens wordt dit enigszins bedreigend. We blijven realistisch- een keer reanimeren, wordt het een plant, dan laten gaan- Corona en dat terwijl we 3 jaar voorzichtig met maskers en inentingen zijn doorgekomen. 1 avond boek bespreking en hup 5 dagen later R. en ik  aan de corona.. Aso bezoeker blijkbaar in de zaal.

Komt op een zaaltje te liggen alleen. De isolatie zaal voor corona. De verpleegsters in groene boerka’s gekleed doen hun best om het leven makkelijker te maken. Gelukkig kan om bij te komen van de achtbaan. 2 uur later wordt het eerste coronabed naar binnen gereden. Een invalide mevrouw die duidelijk blijk geeft van gebrek aan lucht en rochelend haar best doet te ademen.
Toch geslapen al is het maar 3 uurtjes. Beter dan niets .R. is bij de eerste hulp moeten vertrekken omdat de hond voor het eerst lang allen thuis moest blijven. -Laten we hopen dat zij niet de hele tent heeft verbouwd- waren de laatste woorden. Er is een bericht op de app om 1 uur nachts geweest- niets gebeurd hond was dolblij wat een schat- R.ziekt thuis uit
Ik wordt wakker en voel me een stuk beter, honger als een paard waar goed voor wordt gezorgd. Metingen perfect -geen koorts/bloeddruk van een sportman en minder pijn in de blaas. Komt mijn oncoloog langs – hoe gaat het met u, het komt ook allemaal bij  u- -ja , u zei indertijd dat ik een speciaal geval was dus ik had niet anders kunnen verwachten dan wel vermoeden- Ik blijf nog een nacht just in case en morgen dinsdag doen we chemo 2. Van de eerste ronde geen gekke gevolgen ondervonden behalve de rode koontjes op mijn gezicht. Voorde rest voelde ik me goed, heesters getrimd/10 000 passen met de hond dus voorlopig gaat het. De zaal is inmiddels isolatie voor 5 patiënten geworden. Een stille en een met een hoor ik later wondroos met alle nare gevolgen van dien en ook corona als kroon op het werk. Wondje aan een enkel in het zwembad open gestaan voor de bacterie. Koetjes kalfjes politiek en honden uitgewisseld. Het uitwisselen over onze ziektes in een minuut afgedaan. Je wordt niet rijk van de ellende van een ander. Nog een nachtje slapen morgen de chemo aan bed en dan naar huis is het bericht. Slapen weinig de zaal wordt geheel doorgezaagd door echte snurkers die elkaar in geluid en lengte lijken te overtreffen. En fin heerlijk dat het weer daglicht is. Ruim ontbijt erin gepropt met als klap op de vuurpijl eiwitrijk cappuccino drankje – ik weet niet hoe het smaakt dus je bent proefkonijn- krijg ik mee. Enfin kort – acceptabel en niet voor herhaling vatbaar-, alsof je gesuikerd scheerschuim aan het happen bent- Gebeld met mijn roeiteam en kennissen om bij te praten. Geeft mij een goed gevoel dat ik open erover kan praten en vooral geluisterd wordt en niet met recepten en of wenken aan komt zetten.
Dan naar huis welkom van de hond heerlijk R. weer te mogen omhelzen-. Wordt er een groot pakket  bezorgd. Maar we hadden toch niets besteld. Staat mijn naam erop. Dus openmaken komt er en ballon naar boven drijven. Kijk dat is een opsteker wat leuk de verre familie.  Maaltijd simpel  en snel ,dan opeens ben ik moe gestreden. Kijk nog een serie tv mee en ga naar bed. Geslapen als een roosje. Gezond weer op na dit epistel ,met de hond aan de wandel. Blaas werkt al beter. Corona beetje hese stem. Dus in huis nu twee sexy hese stemmen.

Watch this space