Sterke vrouw

 

Eergisteren is Loeki onze overbuurvrouw vertrokken naar het eeuwig oosten. Sterke vrouw die ondanks ver gevorderd versleten zijn van haar beide heupen met wilskracht gewoon doorging. We leerden haar kennen via een kennis die aangaf dat Loeki niet meer met de hond kon wandelen. Het aanbod werd dor Loeki gemakkelijk aanvaard. In de loop der jaren is het een vriendschap geworden. Belezen vrouw met stapels boeken om haar heen en een richting Jan Steen huishouden. Belangrijke correspondentie werd gestapeld op de eettafel. Je vroeg je soms af wanneer de stapels zouden gaan omvallen. Dus tot haar laatste dag niet. Belezen met boeken over filosofie en godsdienst tot politiek en oorlog. Altijd een boek in de hand. Aan de andere kant een genieter die van een zwaar biertje wist te genieten. En niet te vergeten de momenten zittend in de zon op een stoel met opgestroopte rok om bruine benen te hebben. In de zomer altijd met een goed gebruinde kop.
Altijd met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. We spreken een leeftijd van rond de 85 jaar. Had als kind het jappenkamp meegemaakt. Loeki had een zeer verfijnde wijze  om bezoekers aan het werk te zetten. Minzaam in de trant van – er is post voor de postbus, de hondenbrokken zijn op- maar dat deden we allemaal graag zonder problemen. Het aantal personen dat Loeki ondersteunde was groot en dat voor alle soorten benodigdheden. Naarmate het bewegen steeds moeilijker werd bleef ze met twee stokken lopen. Rolstoel en of rollator had ze moeite mee. Dito over radio televisie magnetron en niet te vergeten een hoortoestel waren uit den boze wegen volgens haar vaste overtuiging bronnen van straling. Het gemis van een hoortoestel maakte soms het gesprek moeilijk omdat zij in een interpretatie van het gehoorde antwoordde. Wel een goed gevoel voor humor. Haar huis keek uit op een groot verzorgingshuis. Op een dag in de zomer hadden we met Loeki gesproken over een  mogelijke overstap naar de overkant zodat zij de nodige verzorging zou blijven houden. Dat was dus een duidelijk Njet- Ik blijf in dit huis tot ik dood ga. En voor wat betreft dat verzorgingstehuis aan te overkant daar ga ik alleen maar gestrekt liggend langs-. Ze had besloten drie jaar geleden dat ze zou gaan sterven. -dit wordt mijn laatste winter- Het zijn er toch wat meer geworden. Drie maanden geleden heeft zij het opgegeven en langzamerhand het aardse leven achter zich gelaten op 90 jarige leeftijd.Overmorgen gaan we naar haar begrafenis. Ze heeft zich aan haar woord gehouden.

-er langs gestrekt liggend-  Goede reis Loeki