Observatie: IJssel waterplezier

Fietsen langs de  IJssel geeft een uitzicht op het voor den Ollander belangrijke waterplezier.

De interessante bonte stoet aan vaartuigen geeft elk voor zich een heel verhaal weer. Het is verassend te zien met welk soort vaartuig families en stellen zich op het water begeven en daarbij wars zijn van enige vaar-kennis.
Te noemen de zogenaamde bijna sloopboot. Meestal een stalen romp voorzien van een zelfgemaakte opbouw en niet te vergeten op de achterplecht een baldakijn tegen de zon.  De boot is vol met familieleden die samen voldoende gewicht meebrengen om de waterlijn naar verontrustende hoogte te krijgen. Pa  cq een van de andere heren heeft een hogere zit met het spaken roer voor zich. Het sturen doen we dan met de voeten en dat houdt de handen vrij om rustig een flesje bier te nuttigen. Ma en sof andere vrouwelijke deelnemer op het voorplecht inmiddels al ruim gebakken en getooid in textiel dat niet in verhouding staat met de hoeveelheid te bedekken delen.
De snelheid is laag en achter de boot blijft een blauwe tunnel de boot volgen.

Dan krijgen we de inhaaloefening van een motorboot, meestal wit met een of meer verdiepingen en aan het geluid te horen veel paardenkrachten in het ruim. Voorzien van 4 gashendels op de bestuurdersplaats. De kapitein zit op een fauteuil in lichte tinten. Aan de omvang van het zich boven de dure bermuda tonende middenrif is duidelijk te begrijpen, dat het hier iemand is waar het  aan den vleze gaat en dit ruim wil tonen. Ook hier is de plecht bezet. Meestal met een langharige en langbenige ranke schoonheid. Schoonheid die in veel gevallen in leeftijd en proporties  meer de dochter dan wel de nicht van de eigenaar zou kunnen zijn. De schoonheid getoond in een zeer schaars bedekkende bikini en daarbij horende zonnebril van het merk K of G. De interesse evenredig aan de hoeveelheid plastic dekking en middenrif omvang van de eigenaar. Deze geef dan even ruim gas om er met ronkende uitlaten zijn bijdrage aan de blauwe uitlaattunnel luster te geven. De ingehaalde familieboot komt dan in een gevaarlijke waterdans te liggen, gelukkig zonder ernstiger gevolgen.
Tussendoor hebben we de jeugd die met snelle rubber boten en of waterscooters wars van enige regels met volle snelheid de rivier om en af varen. Het gaat daarbij om snelheid en vooral veel herrie maken. Ruime kniebroeken en de zonnebril op. De eerste verbrandingen op de schouders zichtbaar en liefs ook voorzien van  harde muziek hun aanwezigheid op het water kracht bij wensen te stellen.

Dan hebben we de eenzame roeier op een skiff die als een waterloper stil en sierlijk over het water glijdt. Vogels blijven rustig doorzwemmen en er is rust.
Dat laatste is maar van korte duur want het peloton gemotoriseerde vaartuigen gaat allengs sneller dan een roeiboot. Een aangezien een skiff een stuk kleiner is dan alle ander vaartuigen hebben de laatsten, naar hun mening, het volste recht geen rekening te houden met de skiff. Dan wordt het roeien opeens een serieus open water roeien. Met golven die het in Scheveningen ook goed zouden doen.  Dan wordt het hard werken voor de roeier om niet om te slaan dan wel een volle bak water aan boord te krijgen. Weg snelheid, weg rust en maar dansen op de baren. Gelukkig komt de rivier in stappen weer tot rust en kan de waterloper zijn tocht voortzetten.
Aan de kant zitten de groene kabouters met groene tenten en minstens 5 hengels aan het water in het oneindige te staren naar de Fata Morgana van die grote snoek die ooit uit het water zal worden gehaald.
Boven is de lucht staalblauw en een ooievaar laat zich lui door de stijgende lucht in lome rondjes meevoeren.
Op de dijk hoor ik enkel nog de ruis van mijn banden… en dat is goed