Doe je je dochter een plezier om een retour pakket naar het
postkantoor of wat daar tegenwoordig voor in de plaats is gekomen, te brengen.
Het is druk vandaag en ik heb haast. Met moeite een parkeerplaats gevonden. Natuurlijk betalen want we zitten in het winkelcentrum.
Een boekenwinkel deze keer. Voor mij staat een dame wenskaarten te bespreken met de vrouw achter de balie. En maar dimdammen wordt het deze of kan ik beter die nemen. Neen toch ik wordt na ettelijke minuten opgemerkt. De voorgangster heeft eindelijk besloten en vertrekt. Intussen wordt de tijd naar mijn afspraak steeds korter.
Pakketje? Een overbodige vraag als je met 60x60x60 cm doos in je handen staat. Ik zal hem even indragen in kompoeter en dan krijgt u een bonnetje mee voor ontvangst. Uw postcode. Dat heeft geen zin want de zender woon 200 km verder. Meneer het moet want anders kan ik u niet indragen. Postcode gegeven. 4 cijfers en twee letters. De kompoeter kan de code niet vinden. Ik herhaal de code. Sorry verkeerd ingetoetst. Mijn bloedruk stijgt lustig door. De gegevens op de doos worden allemaal netjes ingetoetst en dan maar ENTER. Zou je denken de kompoeter zegt nee. Sorry vakje vergeten. Kan gebeuren en je denkt waarom net nu met mij. U krijgt een bonnetje die komt zo uit de printer. Had je gedacht een niets belovende piep volgt uit het machien. Nog een keer proberen en weer niets. De rol papier is vast gaan zitten blijkt. Goed klepje open rolletje eruit.Stuk eraf halen en weer terug in het slot en het klepje weer netjes dicht. Verrek er komt ook nog een strook geprint papier uit. De drukkwaliteit is dan weer van dien aard dat je amper kunt lezen wat er staat. God zegene de greep. Daar moet u het mee doen…totaal 12 minuten
Het is druk vandaag en ik heb haast. Met moeite een parkeerplaats gevonden. Natuurlijk betalen want we zitten in het winkelcentrum.
Een boekenwinkel deze keer. Voor mij staat een dame wenskaarten te bespreken met de vrouw achter de balie. En maar dimdammen wordt het deze of kan ik beter die nemen. Neen toch ik wordt na ettelijke minuten opgemerkt. De voorgangster heeft eindelijk besloten en vertrekt. Intussen wordt de tijd naar mijn afspraak steeds korter.
Pakketje? Een overbodige vraag als je met 60x60x60 cm doos in je handen staat. Ik zal hem even indragen in kompoeter en dan krijgt u een bonnetje mee voor ontvangst. Uw postcode. Dat heeft geen zin want de zender woon 200 km verder. Meneer het moet want anders kan ik u niet indragen. Postcode gegeven. 4 cijfers en twee letters. De kompoeter kan de code niet vinden. Ik herhaal de code. Sorry verkeerd ingetoetst. Mijn bloedruk stijgt lustig door. De gegevens op de doos worden allemaal netjes ingetoetst en dan maar ENTER. Zou je denken de kompoeter zegt nee. Sorry vakje vergeten. Kan gebeuren en je denkt waarom net nu met mij. U krijgt een bonnetje die komt zo uit de printer. Had je gedacht een niets belovende piep volgt uit het machien. Nog een keer proberen en weer niets. De rol papier is vast gaan zitten blijkt. Goed klepje open rolletje eruit.Stuk eraf halen en weer terug in het slot en het klepje weer netjes dicht. Verrek er komt ook nog een strook geprint papier uit. De drukkwaliteit is dan weer van dien aard dat je amper kunt lezen wat er staat. God zegene de greep. Daar moet u het mee doen…totaal 12 minuten
Nou ben ik blijkbaar oud en der dagen moe. Maar in de vorige
eeuw bracht je pakketjes naar een postkantoor. Er werd daar efficiënt een
postzegel op gedaan in het grote boek werd met de hand even naw zender en
ontvanger opgenomen, stempel erop en je kreeg een deel met een nummer als
bewijs van ontvangst in de hand gedrukt. Alles door een persoon.
Totaal 3 minuten.
Kunt u het nog volgen, dan kunt u meer dan mij, effi-deficentie….
Totaal 3 minuten.
Kunt u het nog volgen, dan kunt u meer dan mij, effi-deficentie….
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten