Zit je in de trein omringt door autistische i-paddende medereizigers, vang je soms een enkel interessant gesprek onwillekeurig op. Twee jonge dames zitten in een ander deel maar praten hard genoeg voor anderen.
Het gesprek ontrolt zich als volgt;
‘Het is u echt belachelijk geworden voor het gebruik van het toilet op stations. Ik moest daarnet zeventig cent neertellen om te kunnen pissen op en viezig en slecht ruikend toilet. Je weet wel alsof het mikken van de gasten op een of ander manier niet helemaal gelukt is.
Ik zal je wat vertellen. Voor die 70 cent verwacht ik niet alleen een redelijk schoon toilet. Ik verwacht daarvoor een kopje thee met een koekje, een met een schoon k papier voorziene schone zitting, een schoudermassage, een met zachte hand veeg van mijn billen na een lauw aangebrachte waterdouche. Zachte klassieke muziek op de achtergrond en tot slot een bloemetje mee voor dit bezoek.’
Antwoord.
‘je vergeet iets…..Dat ze bij vertrek je kont moeten kussen….Ze zullen met die prijzen nu wel pissend rijk worden …’’
Dat is dan weer een andere kijk op de wereld. HH
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten