Hoedjes met een boodschap voor een dag dragen, blijkbaar nog de enige mogelijkheid om in beeld te komen.
Kan het nog triester in de politiek?
dinsdag 20 september 2011
maandag 19 september 2011
Erotiek in zeevruchten
Tijdens de vakantie in Bretagne viel op de wijze waarop om ons heen zeevruchten, mosselen en oesters, werden geconsumeerd.
Voor de mosselen hebben we verschillende soorten eters. Het eerste soort de zakelijke eter. Direct aan de mossel met een vork en of vingers en beurtelings een frans frietje en een mossel naar binnen werkt. Geen gedoe gewoon door eten. Korte pauze om een ferme slok rosé wijn naar binnen te gieten en daarna doorgaan met het tijd en beweging van het eten. Kilo mosselen binnen 30 minuten weggewerkt espresso inbegrepen.
Dan zijn er de bouwers. Gebruiken netjes een vork om de mossel aan te vallen of met een andere mossel de mossels leeg maken. Vingers vies maken zo min mogelijk. De lege mossels wordt daarop netjes in een rij in elkaar geregen tot een keten rond het bord. Dus geen verwaarloosde hoop schelpen maar netjes een rij schelpen.
Tot slot zijn er de genieters. Die beginnen met alle mosselen nat te maken door grondig in de pot met mosselen te roeren. De sappen dienen goed verdeeld te zijn. Keurend wordt er in de pan gekeken of het roeren wel voldoende effect heeft gehad anders kan ook nog met de lepel worden bijgesprongen. Dan wordt elke mossel met een licht slurpend geluid naar binnen gewerkt. De mossel wordt verorberd door hem samen met sap geconcentreerd naar binnen te werken. Een techniek die men ook bij koeien ziet. De grashalmen waarbij door een slag in de tong los worden getrokken. De sappen langs de kin zijn daarbij een bijkomstigheid. De mossel en het sap als een geheel genieten. En er wordt de tijd voor genomen. Stukje brood op zijn tijd. Slok wijn en praatje koetjes kalfjes naar de volgende mossel…Zover de mossel.
De oester echter is eten van een heel andere categorie. Een bijna sensueel tafereel wordt dan opgevoerd. Oesters moeten genoten worden. De oester wordt voorzichtig helemaal open gemaakt. Hij zit dan op de twee helften nog vast. Na een besprenkeling met enig citroen wordt deze sensueel aan de mond gebracht. De tong langzaam naar het lekkerste deel uitgestoken. Met een zacht zuigen de oester losmaken van de harde ondergrond. Deze daarna met het al in de oester aanwezige zilte vocht met dichte ogen dan wel diep in de ogen van de partner kijkend naar binnen laten glijden. Fransen zijn daar bijzonder goed bedreven in. Met een vorkje de oester losmaken kan ook maar dat is begrijpelijk niet het echte werk. Stukje boerenbrood met zoute boter om de nieuwe oester met een frisse mond te kunnen bewerken. Elke oester als een oraal feest voor zich. De mondhoeken de vingers na het eten aflikken om de zilte nasmaak niet direct kwijt te raken.
Krijg men toch een lichte voorkeur voor oesters……
Voor de mosselen hebben we verschillende soorten eters. Het eerste soort de zakelijke eter. Direct aan de mossel met een vork en of vingers en beurtelings een frans frietje en een mossel naar binnen werkt. Geen gedoe gewoon door eten. Korte pauze om een ferme slok rosé wijn naar binnen te gieten en daarna doorgaan met het tijd en beweging van het eten. Kilo mosselen binnen 30 minuten weggewerkt espresso inbegrepen.
Dan zijn er de bouwers. Gebruiken netjes een vork om de mossel aan te vallen of met een andere mossel de mossels leeg maken. Vingers vies maken zo min mogelijk. De lege mossels wordt daarop netjes in een rij in elkaar geregen tot een keten rond het bord. Dus geen verwaarloosde hoop schelpen maar netjes een rij schelpen.
Tot slot zijn er de genieters. Die beginnen met alle mosselen nat te maken door grondig in de pot met mosselen te roeren. De sappen dienen goed verdeeld te zijn. Keurend wordt er in de pan gekeken of het roeren wel voldoende effect heeft gehad anders kan ook nog met de lepel worden bijgesprongen. Dan wordt elke mossel met een licht slurpend geluid naar binnen gewerkt. De mossel wordt verorberd door hem samen met sap geconcentreerd naar binnen te werken. Een techniek die men ook bij koeien ziet. De grashalmen waarbij door een slag in de tong los worden getrokken. De sappen langs de kin zijn daarbij een bijkomstigheid. De mossel en het sap als een geheel genieten. En er wordt de tijd voor genomen. Stukje brood op zijn tijd. Slok wijn en praatje koetjes kalfjes naar de volgende mossel…Zover de mossel.
De oester echter is eten van een heel andere categorie. Een bijna sensueel tafereel wordt dan opgevoerd. Oesters moeten genoten worden. De oester wordt voorzichtig helemaal open gemaakt. Hij zit dan op de twee helften nog vast. Na een besprenkeling met enig citroen wordt deze sensueel aan de mond gebracht. De tong langzaam naar het lekkerste deel uitgestoken. Met een zacht zuigen de oester losmaken van de harde ondergrond. Deze daarna met het al in de oester aanwezige zilte vocht met dichte ogen dan wel diep in de ogen van de partner kijkend naar binnen laten glijden. Fransen zijn daar bijzonder goed bedreven in. Met een vorkje de oester losmaken kan ook maar dat is begrijpelijk niet het echte werk. Stukje boerenbrood met zoute boter om de nieuwe oester met een frisse mond te kunnen bewerken. Elke oester als een oraal feest voor zich. De mondhoeken de vingers na het eten aflikken om de zilte nasmaak niet direct kwijt te raken.
Krijg men toch een lichte voorkeur voor oesters……
dinsdag 6 september 2011
denkworm=Nu Einde aan de Griekse tragedie =
Tijd om de Griekse tragedie eindelijk tot werkelijkheid te laten worden. Een land dat de afgelopen 20 jaar alle regels van Europa aan de bekende laars heeft gelapt ,zal zeker niet in de komende 5 -10 jaar veranderen. Her systeem van omkopen en belastingontduiking is diep inde poriën van dit land geraakt. Dat er Grieken zijn die zich uit den bekende naad werken en anderen met de winst daarvan weglopen is zekers zo. Echter waarom moet de gemiddelde Europese belastingbetaler in de Noordelijke landen aan deze debacle bijdragen? De parabel van de krekel en de mier herhaalt zich.
De plannetjes van Sarki en Merkel (kijk goed: de anagram misère zit daarin verweven) zijn meer politiek dan reëel te noemen. Dit betekent dat al het vergaderen weer in halve maatregelen zal uitmonden en de kosten op termijn voor ons alleen groter zullen worden.
Waar blijven de politici met een rechte rug die aankonden en ten uitvoer brengen dat Griekeland het maar verder zelf mag uitzoeken, uit het systeem van de Euro verwijderen en daarna uit de Europese familie. Dit zal voor alle ander spekkopers die gewoon doorgaan met meer uitgeven dan dat zij afgesproken hebbeneen lichtend voorbeeld zijn. De beurzen zullen positief reageren want daar komt een Europa naar voren met body die durft keiharde maatregelen te nemen als dat nodig is. Daar kunnen de USA straks een puntje aan zuigen…
Ja, het zal veel kosten. Ook in ons landje omdat onze pensioen mogelijk verder aangetast gaan worden. De plaatselijke spekkopers die dachten daar de grote winsten en rendementen te halen zijn daaraan debet geweest.
Het afscheid nemen van Griekenland is in elk geval nu te overzien. Een diepe snede en dan is het over. Te vrezen is dat de lopende vergaderingen van de Europese hoofden weer een stinkende wond achter zullen laten die zoveel mogelijk politiek correct is.
Blijft de vraag hoe lang wenst de Europese burger dit nog over zijn kant zal laten gaan.
Tijd om in de verschillende hoofsteden een Tahrir plein te vinden en te bezetten tot er eindelijk een Europa met een rechte rug wordt bereikt?.......
De plannetjes van Sarki en Merkel (kijk goed: de anagram misère zit daarin verweven) zijn meer politiek dan reëel te noemen. Dit betekent dat al het vergaderen weer in halve maatregelen zal uitmonden en de kosten op termijn voor ons alleen groter zullen worden.
Waar blijven de politici met een rechte rug die aankonden en ten uitvoer brengen dat Griekeland het maar verder zelf mag uitzoeken, uit het systeem van de Euro verwijderen en daarna uit de Europese familie. Dit zal voor alle ander spekkopers die gewoon doorgaan met meer uitgeven dan dat zij afgesproken hebbeneen lichtend voorbeeld zijn. De beurzen zullen positief reageren want daar komt een Europa naar voren met body die durft keiharde maatregelen te nemen als dat nodig is. Daar kunnen de USA straks een puntje aan zuigen…
Ja, het zal veel kosten. Ook in ons landje omdat onze pensioen mogelijk verder aangetast gaan worden. De plaatselijke spekkopers die dachten daar de grote winsten en rendementen te halen zijn daaraan debet geweest.
Het afscheid nemen van Griekenland is in elk geval nu te overzien. Een diepe snede en dan is het over. Te vrezen is dat de lopende vergaderingen van de Europese hoofden weer een stinkende wond achter zullen laten die zoveel mogelijk politiek correct is.
Blijft de vraag hoe lang wenst de Europese burger dit nog over zijn kant zal laten gaan.
Tijd om in de verschillende hoofsteden een Tahrir plein te vinden en te bezetten tot er eindelijk een Europa met een rechte rug wordt bereikt?.......
zondag 4 september 2011
Un petit aperitif
Le Porge Frankrijk. Een tijd dat a la Ferme nog kon en het dorp niet meer dan 5 huizen een kerk ,een super marche en een restaurant inhield. Gereden vanuit Groningen in een stuk door met een Renault 4 . Veel driebaanswegen waar de echte macho zich laten gelden door lang, heel lang op de middenstrook blijven rijden. Volhouden tot je het wit van de ogen van de tegenligger ziet en dan snel naar rechts. Gaat meestal goed en soms is het bekende lunchpakket van een auto, in de zomer meestal met hele familie erin, aan de kant van de weg te ontwaren.
Middags aangekomen bij la Ferme in de brandende zon. Wel heerlijk want zon is wat je opzoekt in het zuidelijke Frankrijk. De tent opgezet en aan de grote lege stranden genoten van de heerlijk grote golven uit de Atlantische oceaan die hun laatste gebulder op het strand uiten.
Met de boer regelmatig een praatje gehouden over weer, politiek en de plaatselijke schandalen.
Na een dag strand terug naar de tent. Het zout van de schouders douchen en insmeren met aftersun.
Staat de boer bij het hek, blijkbaar verlegen om een babbeltje. -Houdt u van wijn?- Wat een vraag, daarvoor hebben we meer dan 1200 km gereden want de Bordeaux is de Bordeaux. –Welke wijnen drinkt u in Nederland? - Ja dus wijn uit een pak, Cotes de Provence zonder specifiek merk, enfin gewoon wijn. Vin de table zeggen we maar.
-Dus, u kent niet de echte wijnen?- We moeten toegeven dat je als student je binnen het budget moet blijven.
–Mag ik u uitnodigen voor een aperitief? Dan laat ik u een goede plaatselijke wijn proeven- Uitnodiging aanvaardt.
Gewassen een gekleed in de enige nette broek en hemd die mee zijn gegaan gaan we rond een uur of 6 naar de boerderij waar onder een veranda van wijnranken een houten tafel en stoelen staan. Forse rondbollige wijnglazen en 3 flessen wijn en een mandje met stokbrood.
Koetjes Kalfjes en nu de wijn. De boer heeft voor ons uit zijn eigen kelder een Listrac wijn gehaald. 3,5 en 10 jaar oud. Hij legt uit dat je bij deze wijn het verschil in jaren proeft. Hij omschrijft de Listrac als een wijn die t áccroche(letterlijk je ophangt). Kruidig, krachtig en droog. Een wijn die van je lippen tot je gehemelte bezig houdt en spreekt. Een Haut Medoc. In de naam kan de droogte en de zon al bijna geproefd worden.
De 3 jaar oude fles wordt met alle egards opengemaakt met een echte kurkentrekker. De de glazen worden op gulle wijze gevuld. Hij doet ons voor hoe je moet proeven en doorslikken. Le nez (den neus) is bij de boer in ruime mate aanwezig. Neus in het glas. Ruiken met een hoofdletter moet je, en nog eens ruiken want dan heb je het eerste feest al te pakken. Geuren van frambozen, bosbessen en een vleugje champignons worden ons ten deel. De wijn smaakt heerlijk.
Uitspugen is niet toegestaan. Een drie jaar jaar oude wijn drink je op. Stukje stok brood en de tweede fles gaat open. Het gesprek is inmiddels levendiger geworden. Want op de lege maag bereikt de wijn de hersencellen in no time. Frans spreken wordt gewoon makkelijker.
Toegegeven 5 jaar is beter dan die van drie jaar. Glas schoongemaakt met een doekje want die waren toch al leeg en hup weer een bel wijn.
De wijn is voller geworden alsof en fluweel op je tong streelt. De bosvruchten donkerder in smaak en het geheel is gewoon lekker. De boer geeft dit weer met een guitige knipoog naar mijn vriendin als - een jonkvrouw van een wijn, eerste stappen gedaan maar nog niet volleerd-
De hitte van de dag twee glazen wijn in de maag en geen zorgen aan je hoofd –Dieux en France- een gevoel van welzijn en landerigheid komt langzamerhand bovendrijven.
Het gesprek over politiek begeeft zich op het vlak om naast Frankrijk de rest van Europa te herbouwen. Dat lukt vanzelfsprekend in volle internationale harmonie. Het is overal gewoon corrupt en het terugbrengen van de guillotine kan duidelijk maar de enige oplossing zijn. Intussen zijn we aan het Walhalla geraakt.
De derde fles, 10 jaar oud, wordt als een relikwie getoond, aanschouwd tegen het licht gehouden. Bijna aanbeden als zijnde godsgeschenk op aarde. –ruik die kurk eens- die wordt onder onze neuzen gehouden. Een vleugje kelder en direct ook een krachtige geur van wijn.De glazen gevuld tot bijna aan de rand. Ogen dicht, de wijn laten rollen op de tong en genieten. Alsof een engeltje….. Hier kunnen wij op leven. Dit ,een stokbrood en wat kaas = for ever and ever = om met de bekende zanger Demis Roussos te spreken.
Het is intussen half acht en donker geworden. Niets van gemerkt. De woorden komen niet meer zo gemakkelijk over de tong. Gelukkig ook bij de gastheer.
We maken de fles soldaat. Tijd om aan tafel te gaan. Dank voor dit heerlijke aperitief.Langzaam gaan we terug naar onze tent. Benevelt, zeker. Wel heel gelukkig en nu nog even naar het plaatselijke restaurant voor het diner met een glaasje wijn. Nog steeds vaag wat er toen gegeten is..
Een wonder dat we de tent op de terugweg nog hebben kunnen vinden. Wakker worden zonder kater. Wat zware wenkbrauwen. Maar een koele duik in de oceaan en we kunnen er weer tegen….
M.A.W. La douce France, le Signeur i demeure (God woont in Frankrijk….)
Middags aangekomen bij la Ferme in de brandende zon. Wel heerlijk want zon is wat je opzoekt in het zuidelijke Frankrijk. De tent opgezet en aan de grote lege stranden genoten van de heerlijk grote golven uit de Atlantische oceaan die hun laatste gebulder op het strand uiten.
Met de boer regelmatig een praatje gehouden over weer, politiek en de plaatselijke schandalen.
Na een dag strand terug naar de tent. Het zout van de schouders douchen en insmeren met aftersun.
Staat de boer bij het hek, blijkbaar verlegen om een babbeltje. -Houdt u van wijn?- Wat een vraag, daarvoor hebben we meer dan 1200 km gereden want de Bordeaux is de Bordeaux. –Welke wijnen drinkt u in Nederland? - Ja dus wijn uit een pak, Cotes de Provence zonder specifiek merk, enfin gewoon wijn. Vin de table zeggen we maar.
-Dus, u kent niet de echte wijnen?- We moeten toegeven dat je als student je binnen het budget moet blijven.
–Mag ik u uitnodigen voor een aperitief? Dan laat ik u een goede plaatselijke wijn proeven- Uitnodiging aanvaardt.
Gewassen een gekleed in de enige nette broek en hemd die mee zijn gegaan gaan we rond een uur of 6 naar de boerderij waar onder een veranda van wijnranken een houten tafel en stoelen staan. Forse rondbollige wijnglazen en 3 flessen wijn en een mandje met stokbrood.
Koetjes Kalfjes en nu de wijn. De boer heeft voor ons uit zijn eigen kelder een Listrac wijn gehaald. 3,5 en 10 jaar oud. Hij legt uit dat je bij deze wijn het verschil in jaren proeft. Hij omschrijft de Listrac als een wijn die t áccroche(letterlijk je ophangt). Kruidig, krachtig en droog. Een wijn die van je lippen tot je gehemelte bezig houdt en spreekt. Een Haut Medoc. In de naam kan de droogte en de zon al bijna geproefd worden.
De 3 jaar oude fles wordt met alle egards opengemaakt met een echte kurkentrekker. De de glazen worden op gulle wijze gevuld. Hij doet ons voor hoe je moet proeven en doorslikken. Le nez (den neus) is bij de boer in ruime mate aanwezig. Neus in het glas. Ruiken met een hoofdletter moet je, en nog eens ruiken want dan heb je het eerste feest al te pakken. Geuren van frambozen, bosbessen en een vleugje champignons worden ons ten deel. De wijn smaakt heerlijk.
Uitspugen is niet toegestaan. Een drie jaar jaar oude wijn drink je op. Stukje stok brood en de tweede fles gaat open. Het gesprek is inmiddels levendiger geworden. Want op de lege maag bereikt de wijn de hersencellen in no time. Frans spreken wordt gewoon makkelijker.
Toegegeven 5 jaar is beter dan die van drie jaar. Glas schoongemaakt met een doekje want die waren toch al leeg en hup weer een bel wijn.
De wijn is voller geworden alsof en fluweel op je tong streelt. De bosvruchten donkerder in smaak en het geheel is gewoon lekker. De boer geeft dit weer met een guitige knipoog naar mijn vriendin als - een jonkvrouw van een wijn, eerste stappen gedaan maar nog niet volleerd-
De hitte van de dag twee glazen wijn in de maag en geen zorgen aan je hoofd –Dieux en France- een gevoel van welzijn en landerigheid komt langzamerhand bovendrijven.
Het gesprek over politiek begeeft zich op het vlak om naast Frankrijk de rest van Europa te herbouwen. Dat lukt vanzelfsprekend in volle internationale harmonie. Het is overal gewoon corrupt en het terugbrengen van de guillotine kan duidelijk maar de enige oplossing zijn. Intussen zijn we aan het Walhalla geraakt.
De derde fles, 10 jaar oud, wordt als een relikwie getoond, aanschouwd tegen het licht gehouden. Bijna aanbeden als zijnde godsgeschenk op aarde. –ruik die kurk eens- die wordt onder onze neuzen gehouden. Een vleugje kelder en direct ook een krachtige geur van wijn.De glazen gevuld tot bijna aan de rand. Ogen dicht, de wijn laten rollen op de tong en genieten. Alsof een engeltje….. Hier kunnen wij op leven. Dit ,een stokbrood en wat kaas = for ever and ever = om met de bekende zanger Demis Roussos te spreken.
Het is intussen half acht en donker geworden. Niets van gemerkt. De woorden komen niet meer zo gemakkelijk over de tong. Gelukkig ook bij de gastheer.
We maken de fles soldaat. Tijd om aan tafel te gaan. Dank voor dit heerlijke aperitief.Langzaam gaan we terug naar onze tent. Benevelt, zeker. Wel heel gelukkig en nu nog even naar het plaatselijke restaurant voor het diner met een glaasje wijn. Nog steeds vaag wat er toen gegeten is..
Een wonder dat we de tent op de terugweg nog hebben kunnen vinden. Wakker worden zonder kater. Wat zware wenkbrauwen. Maar een koele duik in de oceaan en we kunnen er weer tegen….
M.A.W. La douce France, le Signeur i demeure (God woont in Frankrijk….)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
