Un petit aperitif

Le Porge Frankrijk. Een tijd dat a la Ferme nog kon en het dorp niet meer dan 5 huizen een kerk ,een super marche en een restaurant inhield. Gereden vanuit Groningen in een stuk door met een Renault 4 . Veel driebaanswegen waar de echte macho zich laten gelden door lang, heel lang op de middenstrook blijven rijden. Volhouden tot je het wit van de ogen van de tegenligger ziet en dan snel naar rechts. Gaat meestal goed en soms is het bekende lunchpakket van een auto, in de zomer meestal met hele familie erin, aan de kant van de weg te ontwaren.


Middags aangekomen bij la Ferme in de brandende zon. Wel heerlijk want zon is wat je opzoekt in het zuidelijke Frankrijk. De tent opgezet en aan de grote lege stranden genoten van de heerlijk grote golven uit de Atlantische oceaan die hun laatste gebulder op het strand uiten.

Met de boer regelmatig een praatje gehouden over weer, politiek en de plaatselijke schandalen.

Na een dag strand terug naar de tent. Het zout van de schouders douchen en insmeren met aftersun.

Staat de boer bij het hek, blijkbaar verlegen om een babbeltje. -Houdt u van wijn?- Wat een vraag, daarvoor hebben we meer dan 1200 km gereden want de Bordeaux is de Bordeaux. –Welke wijnen drinkt u in Nederland? - Ja dus wijn uit een pak, Cotes de Provence zonder specifiek merk, enfin gewoon wijn. Vin de table zeggen we maar.

-Dus, u kent niet de echte wijnen?- We moeten toegeven dat je als student je binnen het budget moet blijven.

–Mag ik u uitnodigen voor een aperitief? Dan laat ik u een goede plaatselijke wijn proeven- Uitnodiging aanvaardt.

Gewassen een gekleed in de enige nette broek en hemd die mee zijn gegaan gaan we rond een uur of 6 naar de boerderij waar onder een veranda van wijnranken een houten tafel en stoelen staan. Forse rondbollige wijnglazen en 3 flessen wijn en een mandje met stokbrood.

Koetjes Kalfjes en nu de wijn. De boer heeft voor ons uit zijn eigen kelder een Listrac wijn gehaald. 3,5 en 10 jaar oud. Hij legt uit dat je bij deze wijn het verschil in jaren proeft. Hij omschrijft de Listrac als een wijn die t áccroche(letterlijk je ophangt). Kruidig, krachtig en droog. Een wijn die van je lippen tot je gehemelte bezig houdt en spreekt. Een Haut Medoc. In de naam kan de droogte en de zon al bijna geproefd worden.

De 3 jaar oude fles wordt met alle egards opengemaakt met een echte kurkentrekker. De de glazen worden op gulle wijze gevuld. Hij doet ons voor hoe je moet proeven en doorslikken. Le nez (den neus) is bij de boer in ruime mate aanwezig. Neus in het glas. Ruiken met een hoofdletter moet je, en nog eens ruiken want dan heb je het eerste feest al te pakken. Geuren van frambozen, bosbessen en een vleugje champignons worden ons ten deel. De wijn smaakt heerlijk.

Uitspugen is niet toegestaan. Een drie jaar jaar oude wijn drink je op. Stukje stok brood en de tweede fles gaat open. Het gesprek is inmiddels levendiger geworden. Want op de lege maag bereikt de wijn de hersencellen in no time. Frans spreken wordt gewoon makkelijker.

Toegegeven 5 jaar is beter dan die van drie jaar. Glas schoongemaakt met een doekje want die waren toch al leeg en hup weer een bel wijn.

De wijn is voller geworden alsof en fluweel op je tong streelt. De bosvruchten donkerder in smaak en het geheel is gewoon lekker. De boer geeft dit weer met een guitige knipoog naar mijn vriendin als - een jonkvrouw van een wijn, eerste stappen gedaan maar nog niet volleerd-

De hitte van de dag twee glazen wijn in de maag en geen zorgen aan je hoofd –Dieux en France- een gevoel van welzijn en landerigheid komt langzamerhand bovendrijven.

Het gesprek over politiek begeeft zich op het vlak om naast Frankrijk de rest van Europa te herbouwen. Dat lukt vanzelfsprekend in volle internationale harmonie. Het is overal gewoon corrupt en het terugbrengen van de guillotine kan duidelijk maar de enige oplossing zijn. Intussen zijn we aan het Walhalla geraakt.

De derde fles, 10 jaar oud, wordt als een relikwie getoond, aanschouwd tegen het licht gehouden. Bijna aanbeden als zijnde godsgeschenk op aarde. –ruik die kurk eens- die wordt onder onze neuzen gehouden. Een vleugje kelder en direct ook een krachtige geur van wijn.De glazen gevuld tot bijna aan de rand. Ogen dicht, de wijn laten rollen op de tong en genieten. Alsof een engeltje….. Hier kunnen wij op leven. Dit ,een stokbrood en wat kaas = for ever and ever = om met de bekende zanger Demis Roussos te spreken.

Het is intussen half acht en donker geworden. Niets van gemerkt. De woorden komen niet meer zo gemakkelijk over de tong. Gelukkig ook bij de gastheer.

We maken de fles soldaat. Tijd om aan tafel te gaan. Dank voor dit heerlijke aperitief.Langzaam gaan we terug naar onze tent. Benevelt, zeker. Wel heel gelukkig en nu nog even naar het plaatselijke restaurant voor het diner met een glaasje wijn. Nog steeds vaag wat er toen gegeten is..

Een wonder dat we de tent op de terugweg nog hebben kunnen vinden. Wakker worden zonder kater. Wat zware wenkbrauwen. Maar een koele duik in de oceaan en we kunnen er weer tegen….

M.A.W. La douce France, le Signeur i demeure (God woont in Frankrijk….)