Tijdens de vakantie in Bretagne viel op de wijze waarop om ons heen zeevruchten, mosselen en oesters, werden geconsumeerd.
Voor de mosselen hebben we verschillende soorten eters. Het eerste soort de zakelijke eter. Direct aan de mossel met een vork en of vingers en beurtelings een frans frietje en een mossel naar binnen werkt. Geen gedoe gewoon door eten. Korte pauze om een ferme slok rosé wijn naar binnen te gieten en daarna doorgaan met het tijd en beweging van het eten. Kilo mosselen binnen 30 minuten weggewerkt espresso inbegrepen.
Dan zijn er de bouwers. Gebruiken netjes een vork om de mossel aan te vallen of met een andere mossel de mossels leeg maken. Vingers vies maken zo min mogelijk. De lege mossels wordt daarop netjes in een rij in elkaar geregen tot een keten rond het bord. Dus geen verwaarloosde hoop schelpen maar netjes een rij schelpen.
Tot slot zijn er de genieters. Die beginnen met alle mosselen nat te maken door grondig in de pot met mosselen te roeren. De sappen dienen goed verdeeld te zijn. Keurend wordt er in de pan gekeken of het roeren wel voldoende effect heeft gehad anders kan ook nog met de lepel worden bijgesprongen. Dan wordt elke mossel met een licht slurpend geluid naar binnen gewerkt. De mossel wordt verorberd door hem samen met sap geconcentreerd naar binnen te werken. Een techniek die men ook bij koeien ziet. De grashalmen waarbij door een slag in de tong los worden getrokken. De sappen langs de kin zijn daarbij een bijkomstigheid. De mossel en het sap als een geheel genieten. En er wordt de tijd voor genomen. Stukje brood op zijn tijd. Slok wijn en praatje koetjes kalfjes naar de volgende mossel…Zover de mossel.
De oester echter is eten van een heel andere categorie. Een bijna sensueel tafereel wordt dan opgevoerd. Oesters moeten genoten worden. De oester wordt voorzichtig helemaal open gemaakt. Hij zit dan op de twee helften nog vast. Na een besprenkeling met enig citroen wordt deze sensueel aan de mond gebracht. De tong langzaam naar het lekkerste deel uitgestoken. Met een zacht zuigen de oester losmaken van de harde ondergrond. Deze daarna met het al in de oester aanwezige zilte vocht met dichte ogen dan wel diep in de ogen van de partner kijkend naar binnen laten glijden. Fransen zijn daar bijzonder goed bedreven in. Met een vorkje de oester losmaken kan ook maar dat is begrijpelijk niet het echte werk. Stukje boerenbrood met zoute boter om de nieuwe oester met een frisse mond te kunnen bewerken. Elke oester als een oraal feest voor zich. De mondhoeken de vingers na het eten aflikken om de zilte nasmaak niet direct kwijt te raken.
Krijg men toch een lichte voorkeur voor oesters……
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten