Eens in de twee jaar moeten den dames er aan geloven, het borstonderzoek. Er wordt als een berg tegenop gekeken en dat is niet voor wat er mogelijk aan vergroeiingen gevonden zou kunnen worden, maar veel meer voor de wijze waarop het onderzoek plaats vindt.
Je borsten moeten geröntgend worden en daarvoor moeten zij op een plaat worden geplaatst. Dat is tot daaraan toe, je borsten op een koude plaat te moeten leggen, beetje gevoel op een dienblad bezig te zijn.
De tortuur begint daarna pas goed omdat de borsten, u weet wel die rondingen, die moeten opeens op een plat vlak gebracht worden anders lukt de foto niet.
Dus wat is daarvoor verzonnen? U raad het al een tweede plaat die met veel druk de borst naar de gewenste platheid perst. Maar vrouwen zijn sterk met over het algemeen een heel hoge pijngrens, dus niemand maalt om de zeer pijnlijke procedure. Tocht blijft deze behandeling gewoon lijden. Inmiddels zijn er veel betere en zeker minder pijnlijke onderzoekmethoden die zelfs een beter beeld kunnen geven. Deze worden echter niet gebruikt omdat zij duurder zijn.
En bovendien vrouwen klagen niet. Een typisch mannelijk standpunt.
Stel een dergelijk onderzoek zou op dezelfde wijze voor mannen nodig zijn. Voor bijvoorbeeld mogelijke bobbeltjes in de testikels. Dus hup de knikkers op het dienblad en dan plat maken, echt plat, zeg maar naar de helft van het oorspronkelijk volume, zo dat de röntgen foto dan geheel lukt. Wedden dat dan de wereld te klein zou zijn. De betrokken overheidsorganen zouden direct aan de spreekwoordelijke paal genageld worden. Moord en brand over deze vorm van tortuur. Je kon dan wachten op een heel snelle invoer van een minder pressend systeem.
Emancipatie gaat blijkbaar soms niet verder dan de portemonnee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten