Het is weer voorjaar, de zoveelste generatie bunny’s in onze tuin kan er maar niet genoeg van krijgen. Dit jaar moet er actie genomen worden voor de bescherming van onze groentetuin. Een tuin met allerlei groente, de trots van mijn echtgenote en voor het gezin de bron van zeer verse groente.
Vorig jaar hadden de knijntjes de groentetuin van mijn vrouw zo men wil herontdekt. Frustrerende ervaring te moeten ervaren dat verse sla boontjes etc tot aan den wortel bij het ontspruiten al afgekloven zijn. En erger nog snelgroeiende sla mee maken dat deze gewoon niet de kans krijgt om te groeien. Daarvoor zijn de vele uren met de handen in de grond niet voor bedoeld.
Hekwerk helpt niet want hullie kruipen er vrolijk onderdoor. Wat het toppunt is geweest wat zelfs voor mijn dieren liefhebbende echtgenote echt teveel werd was de konijnenburcht die in het bed onder de bonenstaken was gebouwd met gangen naar alle groente bedden. Echte connaisseurs de knijnen.
Nu kan er, als vaker in de buurt gebeurd, de plaatselijke jager erop los worden gelaten, maar dat maakt dan weer een troep en bovendien niet echt goed voor het groene geweten. Laat staan dochterlief de argumenten voor een dergelijke moordpartij uiteen te zetten. Die lieve zachte huppelende onschuldige knijnen…Aan de ander kant wens je niet dag en nacht op je groeiende goed te moeten letten.
Dan maar de moderne techniek in huis halen. Een schrikdraad, maar dan wel niet het soort voor koeien en paarden, maar voor kleinere dieren. Formaat kat, konijn,marter en hond. Dus op een zaterdag het geheel opgesteld en aangesloten op het net. Met een regelmatige geruststellende terugkerende tic moet het kunnen lukken.
Dag erna checken en ja hoor geen konijnestappen in de pas geharkte perken. Mogelijk kunnen we dit jaar weer van onder andere de gourgetten bonen en sla genieten.
Onze hond had inmiddels ook het systeem kennis kunnen maken. Als jack russel altijd met een bal bezig. Dus per ongeluk in de buurt van de kabel gekomen. Dat is pas echt schrikken. Surprise en dan een oerkreet van diep uit de keel, een heel ander geluid van de hond. Toch trapt hij er nog regelmatig in, door de bal tot onder de draad te achtervolgen. Hardleers… En ja het voelt echt als een schok als je het aanraakt…kon het niet laten...
dinsdag 30 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten