Translate

vrijdag 30 juni 2023

Er ist wieder DA 9.

 

Voor je het weet zijn er inmiddels al 5 infuus kuren de revue gepasseerd. Als gebruikelijk een gesprek met de oncoloog. Veel nieuws is er niet. Met de moderne middelen kun je  tegenwoordig zelf je dossier inzien. Inmiddels blijkt dat mijn witte bloed lichaampjes op een laag punt zijn gekomen. Het is eerder gebeurd en meestal met een paar dagen wachten staan we weer op normaal.  Daarnaast heb ik wat bloedarmoede, normaal bij een chemokuur. De ruggengraat die de productie regelt heeft iets meer nodig om te herstellen. Niet te verbazen met meerdere weken gif in lichaam te dragen, zijn dit de nevenverschijnselen. Met de Onco wordt besloten om  nog een paar dagen te wachten en dan de kuur weer starten met als extra een bloedtransfusie om het lichaam wat rust te geven. 4 dagen later zit ik weer aan het infuus, normaal een zit van ongeveer 2 uur. Maar deze keer langer omdat een bloedtransfusie langzamer gaat. Dus vanaf een uur in de middag tot 6 uur in de avond rustig zitten aan de druppelaar. Een tijd waarin de denkworm van de twijfel de neiging heeft je te bezoeken. Met als onderliggen thema al zoveel weken infuus maar nog geen duidelijkheid en werkt het nog en hoe verder. Dat verder heb ik inmiddels gehoord we gaan voor de immuuntherapie. Inhoudelijk standaard dan een infuus om de week. Er schijnt een nieuwe  weg te zijn gevonden om eerste 6 maanden immuntherapie te volgen en dan rust. Een project van de Gelderse Ziekenhuizen. Ik moet  nog het besluit nemen wel of niet meedoen.
Mee doen geeft meer vrijheid en bovendien meer herstel van het lichaam. Komt er ook bij dat de vele prikken en infuusnaalden een bijkomstige reactie geven dat de aders hard worden en dus deels wat moeilijker te prikken zijn. Na de 6 uur zitten merkt ik thuis tegen 10 uur in de avond dat de batterij enigszins leeg is. Waar klaag ik over, in de ochtend nog 6 kilometer met de hond gelopen. Buiten lopen de mussen met parasols rond, de tropische hitte heeft Nederland bereikt.
De volgende dag weer uit de veren en ik voel meer energie in de ledematen. Dus de plannen van het bouwen van de pergola kunnen doorgaan. Rust roest….

Geen opmerkingen: