Er ist wieder DA 8

 

Weekje rust en we kunnen weer aan het infuus. Na een zekere tijd kom je de bekende gezichten weer eens tegen. Het valt mee, niemand geeft het op. Ook de verpleegsters beginnen ons te kennen voor wat betreft de koffie, welke zijde het infuus en niet te vergeten de snelheid van de pomp die het goedje je lichaam in moet brengen. Vooral dat laatste is voor mij belangrijk. Zoveel mm per minuut is ook aanvankelijk van het ingezette snelheid. De snelheid maakt uit voor de pijn in je arm en de duur van het infuus. Voor mij is een lagere snelheid plezierig want het loopt dan allemaal zonder een pijnlijke arm. Een kwartier langer zitten heb ik er voor over.
Komt een bruin verbrande verpleegster binnen. Daar weet ik van dat die naar Rome is geweest. -Luxe kleurtje en hoe was het in Rome.- Krijg als antwoord -een echte surprise en wat is het een mooie stad. Ben de Sint Pieter ingegaan maar kon niet bij de koperen voet van ST Pieter kunnen komen, alles wat afgezet. Dat betekend dat ik er zeker nog eens Rome ga bezoeken, er is zoveel te zien. Natuurlijk ook om de voet van St Pieter aan te raken al is het allen al om het geluk dat je ervan krijgt volgende de Romeinse overleveringen.- -Jammer maar dat heb je natuurlijk goed gemaakt aan het eten en drinken in de achterstraatjes zoals ik je had aangeraden?- -Ja echte pizza gegeten die met een krullende iets verbrande kraag en daarna de espresso in de bar om de hoek. Ik zou er gemakkelijk kunnen blijven leven, alleen al het weer en de schoonheid van de oude stenen. Wel had ik een toegangskaartje voor de Sixtijnse Kapel via internet gekocht. Een satisfactie langs een file van een uur wachten om binnen te kunnen en zelf rechtstreeks doorlopen naar binnen- Wat een schitterende kapel. We moesten op houten banken gaan zitten en er werd door een kardinaal in het paars met keten een korte dienst gehouden. Nou ben ik al jaren geen katholiek meer, maar dit raakt je nog steeds. Maar ik heb wel stiekem een foto gemaakt omdat ik thuis een puzzel van 4000 stukken heb van de Kapel, dan kan ik sneller die puzzel eens afmaken.- Daarop  kan ik inspringen- Je bent een beetje de Romeinse katholiek geworden. Heeft geen geloof meer in de kerk maar steekt nog steeds een kaars aan en niet te vergeten effe de hand door het wijwater halen bij gelegenheid, vanuit de gedachte je weet maar nooit.- Zij moet lachen- je hebt gelijk ik heb beide gedaan…Het infuus zit erin en er moet gewerkt worden. Dit soort momenten daar geniet ik van. Man van de patiënte aan de andere kant van de zaal (ik neem aan zijn vrouw) geeft als commentaar -nou ik ben een verwent atheïst ik moet niets van al dat circus- Daar kan ik allen op antwoorden -Wat ervan zij het werkt voor de een en niet voor de ander- Als ik naar zijn vrouw kijk krijg ik een korte knik…
Intussen is het weer tijd om naar huis te gaan. Morgen een rood hoofd van de medicijnen maar die is over twee dagen weer weg…