Kuur 3 achter de rug. Weekje rust want lichaam moet bijkomen.
Bloed getapt en duidelijk verlaging in witte en rode bloedcellen aanmaak. Is een
normaal verschijnsel bij chemo. En de dag erna voel je je leeg. Toch vroeg opgestaan
en naar buiten met de hond. Het is rond 8 uur en de wereld is nog rustig. De eerste vogels zijn aan het foerageren en
de zon laat zich door de dunne sluier-mist zien.
En dan is het helder. Krakend schone blauwe
lucht en de natuur is lichtgevend voorjaarsgroen aan het produceren. De
muizenissen verdwijnen bij elke volgende stap. Surprise in het veld wappert de
eerste kievit de aankondiger van beter weer. Hij of zij is nog alleen maar dat zal de komende
dagen veranderen. Dan het pad door het bos waar
2 spechten met elkaar in
wedstrijd zitten te kloppen. Twee bonte spechten, die behendig aan de boom geplakt
hun gehamer ten beste geven. Het kan niet meer stuk. Je stopt en luistert. Geen
mensen, geen geluiden van auto’s maar gewoon stilte ,ruisen van de wind en de
natuur om je heen. Je voelt je opeens een ander mens en geniet met volle
teugen. Een geschenk dat zo maar voor niets wordt aangereikt. Op de weg terug
merk ik opeens honger te hebben. Thuis gekomen zegt R. dat ik rode koontjes heb
van de frisse lucht. Wat wens je nog meer.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten