observatie: Zij die moet sterven

 

Gisteren een patiënt naar het Antoni van Leeuwenhoek in  Amsterdam begeleid die een uitgebreide MRI scan moest ondergaan. Op de weg erheen vanaf Amersfoort is het verkeer een gekkenhuis alsof de dreiging van de 100 kilometer/uur  nu nog even goedgemaakt moet worden door ruim boven de 140 te rijden. Alsof je daardoor tijdwinst bereikt. Beetje de baby die zijn speelgoed uit de box gooit.
Aangekomen lopen we het moderne ziekenhuis binnen. Vanaf de ingang tot het einde van de enorme gang met hoge wanden die tot aan het dak reiken lopen we langs de verschillende staties die met kanker te maken hebben. Tijdens deze wandeling komt ons een stel tegemoet. Hij, een wat oudere man, met een witte wandelstok met bal, die rustig zijn weg vindt. Hij wordt bijgestaan door een vrouw in de zelfde leeftijdscategorie die echter totaal verdiept is in haar smartphone en duidelijk geheel in de wereld van het duimen is geraakt. Dan komt bij  mij de gedachte op – de  blinde die voor de ziende de weg vindt ?-
Aangeland in de wachtkamer wordt de patiënt meegenomen en ik blijf achter. Uit ervaring weet ik dat het een tijd zal duren en dus ga ik een meegenomen boek lezen.

Er zijn een aantal plekken vrij naast mij en na een tijd komt een wat magere lange man in trainers en trui naast mij zitten. Ik let er verder niet op want het boek dwingt tot verder lezen.
-Meneer mag ik vragen welk boek u leest?- vraagt de man. Ik  kijk op en zeg – ja hoor- Ik sla het boek dicht en wat staat er op het kaft ‘Zij die moest sterven’ .De man kijkt ernaar en ik maak de opmerking -dit is nou niet echt een titel voor deze omgeving-. Krijg ik als antwoord’ ik ga ook binnenkort sterven’’ Dan heb je als toehoorder de keuze. Het diepe induiken en emphatisch over de naderende dood praten. Waarbij de vraag is of de toehoorder daar enige baat bij kan hebben of over het boek spreken. ‘Het is een boek van Larsson enn Zweedse schrijver. Daar is een trilogie van geweest en ook een TV serie van gemaakt over een jonge vrouw internetfanaat, met een een draak op de rug getatoeëerd' Hij reageert daarop ‘ik heb ze ook alle vier gelezen ook het deel dat jij leest. Weer schitterend geschreven. Het zijn boeken die je pakken en je dwingen tot gewoon doorlezen tot het eind, echt genieten. Ik lees graag en liefst zo breed mogelijk. Nu ben ik mij aan het verdiepen in de Shinto leer van de Japanners een heel ander gebied dan de westerse godsdienst filosofieën’
Het wordt een interessant gesprek waarbij we meanderen van filosofie tot en met de stikstof problematiek waar we blijkbaar de zelfde gedachten over hebben. Een prettig gesprek zonder oordelen en meningen van twee mensen in een wachtkamer.

Na een tijd wordt de man moe en staat op . ’Mag ik je danken voor dit gesprek het was heel prettig even in een andere sfeer te zitten, ik ga maar weer verder’ Bij het weg gaan geef ik hem nog het volgende mee’ ik wens je zolang het gaat veel sterkte toe’

Hij draait zich om en geeft mij een glimlach….