Denkworm =Bloed prikken=

Het hoort erbij, om de zoveel tijd bloedprikken. Dus vroeg uit de veren en je aansluiten aan de grote groep wachtenden. Wachten op je nummer en dan mag je door naar het voorportaal.

We zitten allemaal elkaar een beetje aan te staren. Het is mooi weer buiten eenieder is met zijn gedachten bezig. Komt een moeder binnen met een meisje van een jaar of 8. Het kind gaat netjes aan het kindertafeltje zitten en kijkt naar wat er voor speelgoed op het kleine gekleurde tafeltje beschikbaar is.

Tussen de blokken en krantjes staat een plastic telefoon met draaischijf, hoorn en snoer. Dit apparaat trekt de aandacht. Dus oppakken en zien of er geluid uit komt. Het lukt niet.

Voor de nieuwe generatie is de draaischijf een absolute onbekendheid. Drukken op de schijf heeft geen zin. Na enige ogenblikken van dit frustrerende proberen staat een oudere dame op. -Meisje je moet er aan draaien, dat was vroeger de manier om een nummer in te geven. Stop je vinger in het gaatje met een nummer en maar draaien.- Dat wordt gedaan en warempel er klinkt een ringtoon. Bij elke hogere eenheid wordt de toon anders. Het kind kijkt naar haar eigen mobiel dat op tafel ligt pakt hem op en zegt- dat is toch wel een stuk makkelijker…- Dit brengt de tamme groep wachtenden aan het lachen. Er volgen uitspraken van hoe het vroeger was en de kleur van die dingen en niet vergeten het geluid van het draaien. Een van de heren is aan de beurt en bij het opstaan draait hij zich om en zegt- vanochtend voelde ik mij nog jong. Nu voel ik me een beetje oud… de verandering heeft ons ingehaald..-