Met de familie naar een van de moderne filmhuizen. Groots gebouw
met meer dan 4 zalen en voor elk wat wils. Direct bij de ingang kom je direct in
een kolkende massa van bezoekers die het pand verlaten, bezoekers die binnen
willen en de lange rij van kaartjes kopers terecht. En als alle aanwezige goede
Nederlanders betaamt gewoon voordringen en je van niets en niemand iets
aantrekken.
Heb je deze gang door het inferno overleefd dan kun je na enig
wachten de zaal in. Surprise, je komt niet in een filmzaal terecht maar in een
ruimte voor een event, zo men wil een uitgebreide filmervaring gereed staat. Ruime stoelen
daar niet van, tafeltje voor je met een lampje. Wat bij binnenkomst opvalt is
de geur van een patatzaak achtergelaten door de vorige bezoekers. Het lampje
voor je geeft zoveel licht af dat je in de schemerduister het nummer van de rij
en erger nog het nummer van je stoel niet goed kunt zien. Dus loop je als een halfblinde
door paden te turen naar nummers.
Gezeten na een zoektocht, ligt er binnen hangbereik een volledig menu gereed van al het te verorberen goeds tijdens de vertoning.
Gezeten na een zoektocht, ligt er binnen hangbereik een volledig menu gereed van al het te verorberen goeds tijdens de vertoning.
Links van ons een gezin met drie kinderen die amper binnen,
voorzien zijn van een emmer popcorn. In twee van de gevallen is de beker groter
dan het hoofd van de kleine met gevolg dat de het meeste als gevolg van de
zwaartekracht vloer-waarts gaat. Achter ons is het geluid van krakende chips te
horen. Aan de andere zijde zitten drie heren met een bietje in de hand en een
paar emmers popcorn gereed voor de film.
In dit eetfestijn mag de film beginnen. De lampjes blijven
aan en kunnen met geen enkele mogelijkheid gedimd worden. Dus maar een sjaal er
omheen want anders is de film moeilijk te zien. We zijn amper een paar minuten onderweg
en een schaduw komt aanwandelen om bij de bezoekers voor ons een bestelling op
te nemen. We mogen genieten, de film is de reclame al gepasseerd, van de
opsomming van dipsausen die bij de nacho’s worden geserveerd. Wordt het nou quacamole
of sjasliek saus.
De film duurt meer
dan twee uur. In deze spanne van tijd zijn er om ons heen hele maaltijden verorbert.
De kaken hebben geen moment stil gestaan. Niet te spreken over de traktatie van
de wee lucht van chips en andere producten.
Dan komt ook nog halverwege een pauze voor versnaperingen en ja hoor de ijsjes en shakes komen in rotten van drie langslopen. Vooral de laatste geven hun aanwezigheid prijs bij het opzuigen van de laatste druppels.
Dan komt ook nog halverwege een pauze voor versnaperingen en ja hoor de ijsjes en shakes komen in rotten van drie langslopen. Vooral de laatste geven hun aanwezigheid prijs bij het opzuigen van de laatste druppels.
Einde film valt het ons, bij het naar de uitgang lopen, op
dat het gehalte aan obesitas benaderende mensheid hoog is. De bakjes en emmers
nog snel even leeggemaakt maken en op de stoelen achterlaten. Waar kwamen we eigenlijk
voor?
Film- met- zullen we maar denken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten