Koffie drinken bij
een koffiehuis waar zelf geïmporteerde koffie door een barista wordt geserveerd.
Uitje die op zaterdagen de toer van de stad en de markt op juiste wijze inluid.
We zitten aan een grote tafel met meerder personen te wachten. Midden op de
tafel ligt een krant. Niet mijn voorkeur maar de chocoladeletters maken
nieuwsgierig. De geurende koffie is
inmiddels aangekomen en ik pak de krant , waar blijkbaar niemand naar omkijkt en begin te lezen en
door te bladeren. Een man naast ons
buigt na een zekere tijd zich naar mij toe en zegt heel rustig =Meneer sorry dat ik u stoor maar
dat is mijn krant.= Krijg je opeens een zinkend gevoel in de maag. Het enige
dat ik zo gauw kan verzinnen is met een lach =Sorry ik heb blijkbaar niet
opgelet wel weet ik dat ik niet op een wederrechtelijke in bezit name uit
was.=Er wordt gelachen. De man lacht mee en staat op om te vertrekken. Hij neemt
de krant en zegt= ach wat maakt het uit ik heb hem al helemaal uitgelezen= ik
krijg de krant gewoon retour. Ik dank hem hartelijk en wens hem een fijne dag
toe. = u ook en veel leesplezier..= Om de tafel wordt het tafereel met een
glimlach gadegeslagen. Het is dus mogelijk op een prettige manier met elkaar om
te gaan.
Lees ik middags thuis in de krant een lang artikel over de
horkigheid die in grote steden de regel schijnt te worden. Te noemen :
voordringen, over je hoofd heen een bestelling doen, je rolstoel gewoon
verplaatsen omdat de kinderbakfiets er langs moet, je fiets omvergooien omdat
iemand je plek wil, bij het metropoortje je wegduwen als je kaartje het niet
wil en ga zo maar door…
Het kan dus wel anders
Het kan dus wel anders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten