Denkworm =Paaldansen bij de NS=

Het avontuur kan beginnen. Met je dochter naar het Westen voor een belangrijke afspraak. Met auto was uit den boze want dochter en eega bleven op het punt dat het verkeer rond de spits ons zeker te laat zou doen aankomen.

Dus vroeg uit de veren en naar het station. Heb je geen IOV kaart mag je aan de Russische roulette van een kaartje uit de automaat halen. Na drie pogingen en commentaar van medereizigers heb je eindelijk het vervoerbewijs. Dochter heeft inmiddels bij de OV paal  bij de ingang kunnen inchecken. Tevergeefs dus, want de trein heeft vertraging met gevolg dat we ook de aansluiting kunnen gaan missen. Heb ik toevallig de auto bij het station geparkeerd. Dus hup de auto in en de weg op naar Arnhem. Ondanks de file zijn we en ruim op tijd voor de volgende aansluiting. Auto geparkeerd in de wijk.

Er moet weer worden ingecheckt worden voor de OV kaart. Want voor de eerste reis hadden we Arriva (italiaans voor hij komt  aan), maar die kwam dus niet. Nu staat de paal weer op een andere plaats. Dit keer omringt door een groot aantal stakkers die ook willen OV-en. Eerst weer uitchecken want dat moet en dan weer inchecken voor de volgende reis. Deze handelingen kosten net zoveel tijd als de ingelopen tijd met de auto.
De NS wenst, voor de efficiëntie, veel reizigers voor de OV warm krijgen en dwingt ze daarna tot een tijdverslindende paaldans, want de NS is zunig met palen.  Trein naar het Westen op het nippertje gehaald. Lui kijkend naar het voortschrijdende landschap komen de stations aan je voorbij. De incheck palen zijn blijkbaar per station op een andere plek opgesteld. Voor aan het perron, midden op het perron, of helemaal niet op het perron, althans niet in het zicht. Je kunt ze makkelijk herkennen want dan staan er van die arme stakkers het stukje plastic meerdere keren aan te bieden om uiteindelijk ingecheckt te kunnen zijn. Ons incheckcircus herhaalt zich om in de stad de tram te nemen.
Bezweet en enigszins gestrest komen we aan. Een zee van ruimte om voor het betrokken pand te kunnen parkeren. Na gedane zaken weer het hele check in check uit circus herhaald. Met een kanttekening, een van de palen bij de ingang van het station heeft kuren. Wat er ook geprobeerd wordt ,hij doet het niet, om er van frustratie in te klimmen of beter nog om te hakken. Dus naar het perron gesneld om daar een hele groep gefrustreerde medereizigers de paaldans te zien uitvoeren.

Uren later zit ik weer in de auto.
Dat de huidige treinreiziger nog niet de palen uit de grond heeft gesleurd, de (efficiënte)bestuurders van de NS lichamelijk mishandeld, de kaartjesautomaten in brand heeft gestoken is mij een wonder.
De omslag van klant reiziger naar veevervoer is gelukt, opgeofferd aan de afgod Efficiëntie.