Wales anders

Rijdend door Wales, de linker uitstulping op de kaart van Engeland. Weggetjes met hoge heggen en dan opeens fantastische vergezichten over dalen en steile heuvelpartijen.  Weinig bewoning te zien. Opeens staan we op een t- splitsing. Voor ons een gebouw waar een groep personen op ladders de buitenmuren van een gebouw  in zuurtjesblauw aan het schilderen zijn. Onze komst brengt het vlijtige werk tot een abrupt halt. Alle hoofden, volwassenen, ouderen en kinderen draaien in onze richting en kijken met belangstelling  naar ons. Blijkbaar komt hier niet veel verkeer langs. Wat wel opvalt is de verbazende gelijkenis in trekken van alle gezichten die naar ons toe zijn gekeerd. De totale groep mensen ongeveer 20 in totaal zal wel familie zijn... We rijden verder en het schilderwerk aan, wat later blijkt een kerk, gaat gewoon verder.
Wales doorkruist en moe een uitspanning gezocht om een verdiend glas bier op een terras in de zon te genieten. Klein dorpje ver van de grote weg. Paar huizen, kerk en jawel een pub. Uitnodigend antiek. Bij de ingang kom je gelijk in de sfeer. Rokerig plafond dikke muren die aan een burcht doen denken. Een open haard groot genoeg om er een koe in te braden. Gobelin die zijn beste dagen heeft gehad, voorzien vaan een woest jachttafereel  boven de haard. Kastelein en vrouw zo te zien al ruim in de jaren. De neus van de kastelein die boven een dikke snor en onder nog dikkere wenkbrauwen toornt, is in omvang en aardbei-look een verder bewijs. Vriendelijkheid zelve. Het plaatselijke tapbier en cider brengen een voldaan gevoel over je en de wereld lijkt waarachtig een stuk langzamer te gaan .De serene rust wordt opeens verstoord door een ronkend geluid dat zich uit de verte aandient. Het verwijdert zich niet maar komt onze kant op. Door de bochten in de weg kan niet gezien worden wat zich  met zo veel lawaai zich aandient. En opeens is het er. Een ongelooflijk tafereel van een motorrijder die met een ferme sliert blauwe rook achter zich op ons afkomt . De motor oogt oud, heel oud. De vormen van de begin jaren vorige eeuw. Daarop een gigantisch zadel zittend een figuur van klein postuur gekleed in een tot aan de laarzen dikke leren jas, Battle of England vliegeniersbril en dito helm en tenslotte handschoenen die tot aan de elle bogen reiken. De rust is geheel  zoek.  Maar niet getreurd het is, blijkt, een vaste klant van de kroeg. Motor  wordt op een standaard gezet. Motor dieselt nog even na en het is rust. Een gemompel moet doorgaan voor –good day- en het geheel van jas en helm struint enigszins wankel naar binnen. Daar blijkt de motorrijder net zo oud te zijn als de kroeg. Zijn pint bitter staat al getapt klaar. Kwartier later herhaalt zich het tafereel maar dan in omgekeerde richting. Komt de kastelein naar buiten. Hij verontschuldigt zich voor de brute verstoring van de stilte. Zijn klant Jack komt al meer dan 50 jaar elke dag een pint bij hem drinken. Weer of geen weer op de motor. En al klap op de vuurpijl :Ja hij loopt niet helemaal recht, hij is dan ook in de 80, maar rijden doet hij nog steeds goed ook al kan hij nu nog maar net 15% van de weg zien. Maar dat is niet erg want hij kent de weg op zijn duim.

Couleur locale...