zomaar =Dagje naar de seeei=

Een mooie dag en met z'n allen naar de zee, Scheveningen en de stranden lokken. Het begint direct goed. Files zonder eind want heeel westelijk Nederland is bepakt en gezakt voor de son.

Met twee uur vertraging en de nodige mondelinge gevechten met moeite een veel te dure parkeerplaats gevonden. Volle tassen parasol windscherm, strandbal, emmertjes, etc etc in de file door de duinen naar het strand. Het strand is inmiddels niet meer goed zichtbaar door de massa die territoriaal handdoeken, parasols etc hebben uitgestald. Geef mij maar een Duitser, die blijft in elk geval in een kuil.

Moe met zand in de schoenen een plekje gevonden.

De kinderen al verdwenen richting water. Dus erachter aan want het zwemspul moet nog aan. Gelukkig hoef je niet meer op het zand te lopen. De breed uitgestalde handdoeken geven ruim de mogelijkheid om met schone voeten het water te bereiken.

Terug naar de eigen stek.

De geur van zonnemiddelen alom. Langs. Dames die dik ingevette pannenkoeken uitventen. Heren met tangas die onder massieve buikpartijen verdwijnen en jengelende kinderen. Hoera het echte strandgevoel.

Lig je eindelijk starend naar de walruskolonie voor je mag je met de kinderen het waterpret in. Laat nou toevallig het halve strand dit ook besloten te hebben.

Het water is warm vreemd voor de Noordzee.. Maar met duizenden kacheltjes van 37 graden vermengd met menselijke sappen niet te verbazen. Een zeer zilt nat. De kinderen kunnen de pret niet op en spetteren er lustig op los,Pa als geliefd doelgebied.

 Moe gespeeld bibberend van de kou het grut in handdoeken gewikkeld terug naar de basis. Dankzij de ruim uitgestalde handdoeken tapijt zonder zand tussen de tenen te bereiken.

Maar geen rust want waterballet vraagt veel energie. Opgestaan en de gang naar Canossa voor de vette hap aangaan.

Meestal een uitspanning waar een met veel tato’s voorziene zakenman in afgewerkte motorolie patatten kroketten en meer vettigheid letterlijk bruin frituurt. Kinderen blij en pa tientjes lichter. De vette vingertjes en mondjes ruim voorzien van smots maken het allemaal weer waard.

Dit spel herhaalt zich later op de dag. Rond vier uur is het inpakken geblazen want we willen toch de file voorblijven.

U raad het al het zijn er meer die dit ook wensen. En ja hoor de radio kreunt van de filemeldingen voor ons. Het grut ligt inmiddels voor Pampus op de achterbank en eega zit knikkebollend naast je. Vele uren later eindelijk thuis. Kinderen zonder morren naar bed. Opeens smaakt het biertje op het eigen terras zonder herrie als godendrank.

Thuis best.....