Een mooie
dag en met z'n allen naar de zee, Scheveningen en de stranden lokken. Het
begint direct goed. Files zonder eind want heeel westelijk Nederland is bepakt
en gezakt voor de son.
Met twee
uur vertraging en de nodige mondelinge gevechten met moeite een veel te dure
parkeerplaats gevonden. Volle tassen parasol windscherm, strandbal, emmertjes,
etc etc in de file door de duinen naar het strand. Het strand is inmiddels niet
meer goed zichtbaar door de massa die territoriaal handdoeken, parasols etc
hebben uitgestald. Geef mij maar een Duitser, die blijft in elk geval in een
kuil.
Moe met
zand in de schoenen een plekje gevonden.
De
kinderen al verdwenen richting water. Dus erachter aan want het zwemspul moet
nog aan. Gelukkig hoef je niet meer op het zand te lopen. De breed uitgestalde
handdoeken geven ruim de mogelijkheid om met schone voeten het water te
bereiken.
Terug
naar de eigen stek.
De geur
van zonnemiddelen alom. Langs. Dames die dik ingevette pannenkoeken uitventen. Heren
met tangas die onder massieve buikpartijen verdwijnen en jengelende kinderen.
Hoera het echte strandgevoel.
Lig je
eindelijk starend naar de walruskolonie voor je mag je met de kinderen het
waterpret in. Laat nou toevallig het halve strand dit ook besloten te hebben.
Het water
is warm vreemd voor de Noordzee.. Maar met duizenden kacheltjes van 37 graden
vermengd met menselijke sappen niet te verbazen. Een zeer zilt nat. De kinderen
kunnen de pret niet op en spetteren er lustig op los,Pa als geliefd doelgebied.
Moe gespeeld bibberend van de kou het grut in
handdoeken gewikkeld terug naar de basis. Dankzij de ruim uitgestalde handdoeken
tapijt zonder zand tussen de tenen te bereiken.
Maar geen
rust want waterballet vraagt veel energie. Opgestaan en de gang naar Canossa
voor de vette hap aangaan.
Meestal
een uitspanning waar een met veel tato’s voorziene zakenman in
afgewerkte motorolie patatten kroketten en meer vettigheid letterlijk bruin
frituurt. Kinderen blij en pa tientjes lichter. De vette vingertjes en mondjes
ruim voorzien van smots maken het allemaal weer waard.
Dit spel herhaalt
zich later op de dag. Rond vier uur is het inpakken geblazen want we willen
toch de file voorblijven.
U raad
het al het zijn er meer die dit ook wensen. En ja hoor de radio kreunt van de
filemeldingen voor ons. Het grut ligt inmiddels voor Pampus op de achterbank en
eega zit knikkebollend naast je. Vele uren later eindelijk thuis. Kinderen
zonder morren naar bed. Opeens smaakt het biertje op het eigen terras zonder
herrie als godendrank.
Thuis
best.....