'Duitse Wilders' stapt op bij Bondsbank

En niemand die naar de naam van de man kijkt.
Sarassin is een verbastering van Saraceen.Sarrasins of Sarrazins is de naam die tijdens de middeleeuwen voor de volkeren die Moslim zijn werd gebruikt, zonder dat daarmee enige onderliggende discriminerende connotaties werden bedoeld. Het woord is terug te brengen naar een woord uit het Arabisch dat mens uit het Oosten betekent.
Wrang is het, dat 600 jaar later een afstammeling zich zo tegen zijn eigen wortels keert en daarbij de werkelijkheid niet meer onder ogen ziet.
Het zal te maken hebben met het werken binnen een bank. En hij is zeker niet alleen, velen zijn hem in de afgelopen jaren voorgegaan met het loslaten van de werkelijkheid. De gevolgen daarvan kunnen we nog elke dag in de media lezen.
Hij gaat nu met pensioen en gaat meer tijd aan zijn familie besteden, wordt er gezegd.

Corsicana =a Legion=

Op een dag waren we aan het strand op Corsica bezig onze rubber boot gereed te maken voor een korte trp naar ons eigen strandje en waar ik rustig onder water mijn tijd kon doorbrengen. Komen er opeens drie kaki gekleurde leger vrachtwagentjes aan rijden. Daaruit springen een aantal in kaki gehulde figuren, die twee rubber boten van 8 meter beginnen uit te rollen en oppompen. Motoren worden aangedragen.
De troep hijst zich in rubber pakken alles onder het toezicht en commando van een sergeant. De commando’s gegeven in het Arabisch.
Geen geschreeuw, alles kort en efficiënt gegeven. De sergeant, in een uniform waarop je op de vouwen van de broek brood kunt snijden, spiegelende Ray Ban zonnenbril op de neus en niet te vergeten en zeker niet te missen de witte kepi pet geplaatst op een bruin gelooid hoofd waar het haar niet langer dan een millimeter is. Een magere Hein figuur waar je niet echt ruzie mee wenst te krijgen.
De witte kepi het ereteken van La Legion. Een legereenheid van het franse leger die overal ter wereld in wat voor oorlogsgebied dan ook ingezet kan worden. Met als motto- we maken het karwei af al moeten we het leven tot de laatste man erbij laten-. De geschiedenis van Legioen gaat terug naar Camerone een plaatsje in Mexico waar op 30 april 1863 een gevecht tussen het Franse Vreemdelingenlegioen en Mexicaanse troepen plaatsvond. Voor het legioen staat dit gevecht symbool voor opofferingsgezindheid en volharding. Mede door dit vertragende gevecht tegen een overgrote meerderheid van Mexicaanse troepen, heeft een belangrijk goudtransport zijn eindbestemming kunnen bereiken. De mannen vochten tot de laatste drie en deze stormden met de bajonet op het geweer alsnog tegen een grote overmacht uit dekking. Zij werden voor hun moed gespaard en de houten hand van de kapitein die hun aanvoerde en inmiddels gestorven was is vandaag het icoon van de geest van het legioen. Het legioen is dan ook het enige onderdeel van het franse leger dat een langzame marspas op parades gebruikt en daarbij mag zingen.
Trouwens, de hele verdere troep mannen op het strandje, is bij dezelfde kapper als de sergeant geweest. Gemiddeld een halve millimeter haar .
Mijn eigen rubberboot, maatje 4 meter neemt meestal meer dan 30 minuten in beslag om op te pompen, de buitenboordmotor bevestigen en de spullen inladen etc.
Hier hebben we te maken met een gesmeerde machine. Van mannen die weten wat ze moeten doen zonder praatjes, alles bedoeld om als team optimaal inzetbaar te zijn. Precies 12 minuten later zijn de boten gereed, twintig man verdeeld over twee boten volledig bewapend en de mitrailleurs naar buiten gericht. Munitiekisten en brandstof tegelijkertijd ingeladen.
Mijn knik van appreciatie naar de sergeant voor dit perfecte schouwspel wordt enkel beantwoord door een wenkbrauw die een seconde omhoog gaat op het verdere stalen onbewegelijke gezicht. Een professional heeft geen waardering nodig…
Met stille 120 PK motoren op volle toeren varen zij de baai uit. Zodra zij het strand verlaten hebben duiken alle koppen naar onderen en binnen een oogwenk zijn zij bijna onzichtbaar op het donkere water de hoek van de baai om. Als we omkijken zijn de drie vrachtwagentjes verdwenen.
Twee dagen later zijn we de bergen van Corsica ingereden. Heerlijk om de hitte van beneden te kunnen ontvluchten. Land waar de verwilderde zwijnen (combinatie van everzwijnen en varkens die zich in grote getale hebben vermengd en vermeerderd) die gewoon langs de weg blijven graven, ongestoord door het rijdende verkeer.
Op een plateau waar het fantastische uitzicht zich tot aan de Middellandse zee uitstrekt ligt voor ons een steile helling die naar de hoogste punt reikt. Typisch terrein voor geoefende berggeiten. Halverwege houden wij het voor gezien, zwetend , hijgend als paarden en met beurse kuiten. Zien we onder ons een groep militairen die in een looppas de helling oprennen ons in halen en de helling met een gemak van een geit tot de top in hetzelfde tempo bereiken. Niemand blijft achter en ook hier weer een sergeant die voor de troep het tempo aangeeft.
Wordt het opeens een stuk duidelijker als in gebieden waar La Legion ingezet is het meestal heel rustig wordt….