Corsicana= Ordures=

Voor de niet francofone onder ons ordures=vuilnis. We zijn naar de oude hoofdstad van Corsica, Ajaccio geweest. Deze stad ligt midden in het westen van Corsica. Een van de grotere steden met als bijzonderheid de geboorteplaats van wijlen Napoleon Bonaparte. Stadje dat tegen de heuvels is gebouwd met leuke winkeltjes steegjes en pleintjes.
Heeel klimmende steegjes en gelukkig pleintjes om in de koelte even bij te komen. Een geheel waaraan de NL kuiten nog niet helemaal aan kunnen wennen.Maar blijf je lang genoeg op dit eiland vertoeven dan went dat vanzelf. Zee en bergen op 50 minuten rijden.
Begrijpelijk dat de trainingsgebieden en kazernes van de Legion Etrangere, het vreemdelingenlegioen in de naaste omgeving van Ajaccio bevinden. De witte kepi en strak gestreken uniformen zijn deel van het straatbeeld.
Na een hele ochtend rondgewandeld te hebben in een heerlijke temperatuur van 28 graden begint de biologische klok zich kenbaar te maken. Er moet voedsel komen. In de binnenstad zijn alle restaurants en andere gelegenheden volledig bezet door buutenlanders van verschillen signatuur die al om 12 uur zijn neergestreken en die inmiddels al aan hun tweede Corsicaanse rosé zitten.
We beginnen van ellende de cirkel rond het centrum groter te maken. De eisen liegen er natuurlijk niet om . Er moet een terras zijn, het eten moet kunnen aanspreken, en als er geen terras is dan zeker airco.
Na een ruim half uur stijgen en dalen komen we op een weggetje uit dat uitziet over de velden en heuvels van Corsica. Tussen de verschillende winkeltjes een klein restaurant. Brandschoon, een interessant menu en schappelijke prijzen.
We hebben zin in vis en in de gekoelde vitrine liggen dorades met heldere ogen voor het kiezen. Een klein minpunt is de geur van verrotte vis en vuilnis die uit een container een honderd meter verder door de wind naar ons toe wordt meegenomen.
Binnen is het heerlijk vertoeven. De airco staat op tien en van de buitengeur merk je helemaal niets. De vis is heerlijk en de rosé op de juiste temperatuur geserveerd de vis gegarneerd met eigen gemaakte frietjes en verse sla.
Voor de goede orde niet de franse rosé maar de Corsicaan. Deze heeft een donker rose kleur en is een wijn die heerlijk blijft hangen aan je gehemelte. Alsof de bekende engel enz.
Onder de maaltijd vang ik een verhitte discussie op. Met luider stem in dialect en frans van de eigenaar met een van zijn kennissen.
De eigenaar,met een vors postuur die een koe met een hand zou kunnen tegenhouden, is duidelijk van de stanksituatie niet gediend. Hij is woedend want zijn nering wordt naar zijn zeggen teniet gedaan door het geurenpatroon buiten.
Hij heeft al meerdere keren de autoriteiten daarvan op de hoogte gebracht maar die doen gewoon niets. Hij vindt het schandelijk dat bij een temperatuur van 28 graden de container maar eens in de 10 dagen wordt geledigd.
Het zit de eigenaar erg hoog want hij komt niet vragen of het gesmaakt heeft maar of wij last hebben van de stank. Neen nou niet echt behalve buiten .Maar dat is buiten dus wij malen er niet om. Hier binnen is het gewoon genieten van de heerlijke geuren van de keuken.
Dus krijgen we nu het hele verhaal uit eerste hand opgediend. De schande van de luie ambtenaren, de afbreuk van de Corsicaanse eer, de aanfluiting voor de toeristen het kan niet op. Hij gaat actie ondernemen, wordt op een gegeven moment aangegeven .
De burgemeester kan wat verwachten. Hij gaat van middag nog bij hem op bezoek en als er niet direct reële toezeggingen worden gedaan dan zwaait er wat. Toch niet fysiek breng ik in. Neen wij zijn dan wel heetgebakerd maar fysiek geweld, behalve tegen de franse bezetters, is beneden onze waardigheid. Gelukkig is burgemeester een rasechte Corsicaan dus dat kan hem bespaard blijven, het fysieke geweld.De burgemeester kan anders een zeer geurig presentje tegemoet zien verspreid over zijn hele tuin…..Dit wordt met een guitig lachje en glimmende ogen medegedeeld. Vanaf de bar wordt instemmend gemompeld en vervoer van de waar aangeboden.
Na het afrekenen weer naar buiten de hitte in .En ja we moeten toegeven de stank is niet echt te harden.
We trekken verder en gaan de verschilleden bezienswaardigheden bekijken.
Twee dagen later sla ik bij Martine in de keuken de krant open. En niet te geloven er staat in bijna chocoladeletters= onbekende boze burger ledigt volle container rotte vis in de tuin van de burgemeester=. Wie zou dat nou geweest zijn?....Mannen van daad bij woord…familie van die ene Bonaparte? Stankprobleem opgelost.