Ah La douce France

Een heerlijk land waar de mensen nog vriendelijk tegen elkaar zijn. Waar iedereen elke morgen buren, vreemdelingen en buitenlanders met een bonjour bejegenen. Danken voor elke handeling en een goede dag toewensen. Natuurlijk zitten er soms ook stukken ellende bij. Het verkeer bij 35 graden hitte wordt opeens een slagveld, daar kun je op rekenen. Maar toch…
Zit je met een kennis in Sainte Maxime op een terras rustig een welverdiende café te genieten komen er twee Ollanders aanzetten die het gemunt hebben op de tafel naast ons.
Als gebruikelijk is de ruimte tussen de franse tafels bemeten.
Franse maten en dus wat beperkt. De dame van het stel, korte glimmende broek doorzichtig wit overhemd en voldoende van zwetend vlees voorzien voor twee. Deze dringt zich tussen de tafels in duwt en passant mijn kennis ruw opzij onder het aan haar man kenbaar maken =dan motten ze maar opzij=.
Dit terwijl mijn kennis al bezig was met het nog iets naar voren schuiven van zijn stoel. Een bedankje kon er niet af. Wel een verstoorde blik zo van wij hebben recht op de tafel dus waag niet daarover enige opmerking te maken.
En als klap op de vuurpijl blijven zeiken over de prijs van de koffie etc etc.Terug in eigen land is het wel even wennen het voordringen in de file het voordringen bij de kassa, het ongegeneerd uit de auto gooien van lege patatzakken, het hard praten in de mobiele telefoon en de onbeschofte bejegening in de winkels. Thuis best met een randje…..