Parabel,

Er ligt een steenrijke industrieel op het strand aan de baai van Napels. Hij kijkt om zich heen en ziet een eind verder een Napolitaan lekker lui in de schaduw van zijn boot liggen. Het liggen gaat hem vervelen en beslist een praatje te gaan houden met de liggende Napolitaan. Zo gedacht zo gedaan. Hij nadert de lui voor zich uitkijkende Napolitaan en vraagt met woorden en gebaren of dat zijn boot is.= Si=is het positieve antwoord. En of hij ermee vissen gaat? =Si= dat doet hij elke dag en daarmee kan hij zijn vrouw en schare bambinis voeden. So far so good. Toch ligt het de industrieel niet lekker. Hij begint de visser breed uit te leggen dat hij groter moet denken. Dan kan hij meer vissen en dan met het meerdere geld een grotere boot kopen meer vis vangen en daarop dus meer boten kopen en mensen voor zich laten werken. Verre viswateren opzoeken en rijk worden zo dat hij een mooie vette rekening op de bank heeft. Vraagt de Visser =en dan?=Dan glundert de industrieel dan zegt hij =kun je lekker lui op het strand liggen net als ik.
Zegt de Visser zonder te blozen=maar ik lig al elke dag aan dit strand te genieten waarom moet ik dan al die moeite doen?....
Zover kunt u het volgen een bekend verhaal in vele verschillende versies.
Het verhaaltje is echter nog niet af.
S’’avonds is de industrieel hangend aan een van de balken van zijn riante villa gevonden. Hij kon het niet verkroppen dat hij meer dan 30 jaar van zijn leven had verspeeld om te bereiken wat de ander al die tijd heeft gedaan.
De moraal:
Vind uw strand zo vroeg mogelijk en wordt gelukkig…
PS..De visser is onlangs 100 geworden..