Examentijd

Binnen een week gaan de schoolexamens losbarsten. Heerlijk gewoon na bijna een heel jaar als ouder voor het HAVO en het VMBO examen te hebben gestudeerd, mag het kroost het nu zelf doen. Avond aan avond de geschiedenis van Nederland moeten aanhoren, de sommen met allerlei wiskundige kronkels doorworstelen, internet afstruinen naar relevante info voor de werkstukken. Doen we allemaal graag tot en met het om twee uur ‘nachts nog stukken printen en inbinden terwijl de engeltjes al lekker slapen. Straks niet meer die opvliegende mensheid, die roept erg zenuwachtig te zijn voor het examen dan wel zeker te zijn het niet kunnen halen. Of beter nog met woorden van =ik zal het nooit begrijpen en dat studeer ik straks na het spelletje kill the World je, voor het slapen gaan, mee verblijdt.
Déjà vu de bekende reeksen van Ollandse grootheden uit het verleden, de formules van de driehoek. De tangens, waarvan de formule weer even vreemd is als vroeger.
De laatste schooldag is voorbij. Nu nog een laatste spurt. Je leeft met het kroost mee. De dromen van het niet halen van het eindexamen liggen allengs vele jaren achter ons of worden enkel na een zware tafel met veel wijn nog eens opgeroepen…
Nog even erbij blijven. De opmerking terloops gemaakt van, ik wil eindelijk van die school af zijn. Straks de deur uit de wereld in. Met veel moeite en pijn wat in de boordcomputer gestopt en nu maar zelf leren vliegen. De brugpiepers zijn uit de kluiten gewassen en beginnen eigen beslissingen te nemen. Prettig om te zien en horen dat hier en daar toch nog wijze lessen op de harde schijf zijn terecht gekomen.
In de spiegel staart de grijze kop je aan en heeft veel van de zalm die boven aan de rivier zijn kroost heeft afgeleverd en nu langzaam maar zeker de rivier mag afdrijven naar het eindeloze niets. Maar trots dat we straks zijn……