DANK, DANK en nog eens dank aan onze nieuwe held, Minister Rouvoet. Waren we bijna uitgestorven als gevolg van al die kale heuvels en bossen nu gloort er weer licht aan de horizon. De lol ging er echt vanaf, onze leefomstandigheden verslechterden met de dag, zelfs de laatste tijgerstreep haar moest eraan geloven. Sommigen van ons hebben nog getracht het hoofdhaar te bereiken maar de afstand bleek niet te overbruggen.
Nergens een mogelijkheid om je aan vast te houden. Weg warme vochtige schuilplekken. Een regelrechte ramp, tabula rasa letterlijk. Droge schone vlaktes alom, een verschrikkelijke nachtmerrie. Waagde je de sprong vanuit een van de weinige overgebleven bosjes nam je je leven in eigen hand…Velen hebben het dan ook niet gered.
Maar nu is er redding, er gloort hoop. Dankzij Rouwvoet is er een nieuwe weg ontdekt die ons volk weer leefkansen biedt. Een registratie van al het schaamhaar. Naar verwachting met een overvloed in bepaalde gebieden. De grote trek naar de Biblebelt is bij ons al begonnen, omdat daar naar verwachting het allemaal nog goed zit.
Een ware luizen volksverhuizing. Daar heb je nog schaamhaar wat schaamhaar genoemd mag worden. Heerlijk die grote uitgestrekte ongetrimde bossen. Haar in alle maten en in overvloed. Super omstandigheden, lekker vochtig en warm in het donker gehouden onder de dekens. Letterlijk een ware hemel op aarde.
We zullen als eerbetoon in elk bos in hoofdletters de naam van onze redder in een van de haren kerven. Er is nog hoop….
SBF
vrijdag 28 november 2008
Zalm op Eurobedje
Dit is het nieuwste recept uit de keuken van meester-kok W.Bos . DE Bos.
Was dat niet de voorvechter van matiging tegen de exorbitante, zijn woorden, beloningen?
Mag u drie keer raden wie straks na zijn politieke carrière commissaris wordt in de nieuwe Staatsbank. En dan werkt het als volgt.
De commissaris mag het salaris van de CEO bepalen en deze bepaalt weer de hoogte van de vergoeding van, u raad het al, de Commissaris.
Quod non… een gespreid Bosbedje
Was dat niet de voorvechter van matiging tegen de exorbitante, zijn woorden, beloningen?
Mag u drie keer raden wie straks na zijn politieke carrière commissaris wordt in de nieuwe Staatsbank. En dan werkt het als volgt.
De commissaris mag het salaris van de CEO bepalen en deze bepaalt weer de hoogte van de vergoeding van, u raad het al, de Commissaris.
Quod non… een gespreid Bosbedje
zaterdag 22 november 2008
Bestuurders echt stoned
Een wiettop, om je stoned te lachen. Zogenaamde serieuze bestuurders die het wietprobleem, dat zij en hun partijen door een grenzeloos gedoogbeleid zelf hebben geschapen, zogenaamd gaan oplossen. Intussen gaan onze ghristelijke ayatolla’s de 2e kamer gek maken met nieuwe waanbeelden.Bepalen dat koffieshops niet binnen een straal van 250 meter van een school mogen liggen, want dat zou teveel aantrekkingskracht hebben. 250 meter een afstand om echt om te vallen. Zelf met een rollator of een driewieler kan deze afstand binnen 4 minuten worden overbrugd. Niet gesproken wordt over de supermarkten waar snoep, rookwaren en drank vrijelijk in de pauze te halen zijn en over de hartvervettende patatzaken die over het algemeen binnen 100 meter van de scholen liggen. Blijkbaar is wat in die gelegenheden te krijgen niet gevaarlijk voor de broze gezondheid van ons aller kroost.
Terug naar de wietvergadering. Er is serieus gesproken over het stoppen van wietgebruik. =Dream on. =Verder is het absoluut niet te begrijpen dat men eerst gedoogt dat er wiet in koffieshops wordt verkocht en tegelijkertijd verbiedt dat er geteeld wordt en een voorraad van enige orde aanhoudt.Zie hier er geschied een waar wonder in dit land. Blijkbaar geloven onze brave bestuurders dat wiet, als het Manna uit de Bijbel, achter de koffieshop ter aarde valt en door de koffieshophouder in een laken wordt opgevangen voor de verkoop. Stoned kun je soms waanbeelden krijgen maar hier is de werkelijkheid geheel los gelaten. Het zal met alle nieuwe regeltjes dan allemaal weer ondergronds gaan met alle gerotzooi en slechte kwaliteit van dien. Over gezondheidrisico’s gesproken.
We worden zooo begaan met het lot en de =gezondheid= van ons volk dat naast het roken, de wiet en straks mogelijk de frikadel door moedertje staat geregeld moeten worden. Stalin en de zijnen zouden trots worden op dit staaltje van staatsinmenging.
We zijn al aardig op weg naar het socialistische walhalla van Stalin.Naast de staatsbanken,straks door de staat uw geregeld gezondheidossier, uw door de staat opgelegde politieke wensen en tenslotte de inname van uw vrijheid.
Alweer blijkt dat onze brave bestuurders niet meer weten wat te doen met de financiële crisis en dus maar een nieuwe waan van de dag aanpakken om zich te profileren. Soms zou men willen dat ze onder het genot van een joint wat meer over zaken nadachten, zou de wereld er heel anders uitzien.
Gelukkig sneeuwt het buiten en het zonnetje schijnt op zijn tijd,
don’t worry be happy….
Terug naar de wietvergadering. Er is serieus gesproken over het stoppen van wietgebruik. =Dream on. =Verder is het absoluut niet te begrijpen dat men eerst gedoogt dat er wiet in koffieshops wordt verkocht en tegelijkertijd verbiedt dat er geteeld wordt en een voorraad van enige orde aanhoudt.Zie hier er geschied een waar wonder in dit land. Blijkbaar geloven onze brave bestuurders dat wiet, als het Manna uit de Bijbel, achter de koffieshop ter aarde valt en door de koffieshophouder in een laken wordt opgevangen voor de verkoop. Stoned kun je soms waanbeelden krijgen maar hier is de werkelijkheid geheel los gelaten. Het zal met alle nieuwe regeltjes dan allemaal weer ondergronds gaan met alle gerotzooi en slechte kwaliteit van dien. Over gezondheidrisico’s gesproken.
We worden zooo begaan met het lot en de =gezondheid= van ons volk dat naast het roken, de wiet en straks mogelijk de frikadel door moedertje staat geregeld moeten worden. Stalin en de zijnen zouden trots worden op dit staaltje van staatsinmenging.
We zijn al aardig op weg naar het socialistische walhalla van Stalin.Naast de staatsbanken,straks door de staat uw geregeld gezondheidossier, uw door de staat opgelegde politieke wensen en tenslotte de inname van uw vrijheid.
Alweer blijkt dat onze brave bestuurders niet meer weten wat te doen met de financiële crisis en dus maar een nieuwe waan van de dag aanpakken om zich te profileren. Soms zou men willen dat ze onder het genot van een joint wat meer over zaken nadachten, zou de wereld er heel anders uitzien.
Gelukkig sneeuwt het buiten en het zonnetje schijnt op zijn tijd,
don’t worry be happy….
donderdag 13 november 2008
Crisis de moderne aflaat
Kon men in de Middeleeuwen via de kerk een aflaat kopen voor alle zonden wel nu een nieuwe aflaat is op de markt. De jezuïeten zouden er jaloers op zijn want de nieuwe aflaat dekt ook werkelijk alles.
De crisis. Heb je met je bedrijf zitten knoeien de crisis neemt het over. Heb je leningen uitgeschreven op gebakken lucht de crisis helpt je. Heb je geld op de verkeerde rekening gestort de crisis helpt. Gaan de aandelen de mist in met een beroep op de crisis wordt je geholpen. Gaat het slecht met je bedrijf daar is de crisis. Heb je een betalingsachterstand, een beroep op de crisis en hup het wordt opgelost.
En dan maar hopen dat we weer in de financiële groei hemel zullen geraken. Nu blijken allerlei controle en bewakingsinstrumenten zo zacht als boter te zijn geweest.
Koning bonus stond alles toe en nog steeds zijn er velen die met een rekening in Zwitserland cq Liechtenstein bij de andere bank lachend terugkijken. Van de aflaten is indertijd niemand van teruggekomen om te vertellen of het hielp. Jawel, tijdelijk in het heden maar in het hiernamaals was en is de garantie tot aan de deur zo men wil de poort gegeven.
Het beroep van instanties dat resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst geven, spreekt steeds meer boekdelen….de resultaten zijn meer dan duidelijk te zien.
Succes met de isco-rekening ……
De crisis. Heb je met je bedrijf zitten knoeien de crisis neemt het over. Heb je leningen uitgeschreven op gebakken lucht de crisis helpt je. Heb je geld op de verkeerde rekening gestort de crisis helpt. Gaan de aandelen de mist in met een beroep op de crisis wordt je geholpen. Gaat het slecht met je bedrijf daar is de crisis. Heb je een betalingsachterstand, een beroep op de crisis en hup het wordt opgelost.
En dan maar hopen dat we weer in de financiële groei hemel zullen geraken. Nu blijken allerlei controle en bewakingsinstrumenten zo zacht als boter te zijn geweest.
Koning bonus stond alles toe en nog steeds zijn er velen die met een rekening in Zwitserland cq Liechtenstein bij de andere bank lachend terugkijken. Van de aflaten is indertijd niemand van teruggekomen om te vertellen of het hielp. Jawel, tijdelijk in het heden maar in het hiernamaals was en is de garantie tot aan de deur zo men wil de poort gegeven.
Het beroep van instanties dat resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst geven, spreekt steeds meer boekdelen….de resultaten zijn meer dan duidelijk te zien.
Succes met de isco-rekening ……
zondag 9 november 2008
Expect the unexpect
Van de week heb ik de crematie mogen bijwonen van een goede vriend van mij. Net in de 60 en na een kort ziektebed heen gegaan.
Ongeveer 9 weken geleden werd ik door zijn oudste zoon gebeld met de mededeling dat zijn vader erg ziek was en het goed zou zijn hem in het weekend te bezoeken. Als je zo een verzoek hebt moet even al het andere wijken. Dus zondag bij hem op bezoek, een huis vol met vrienden en kennissen. Toch de tijd gevonden om onder vier ogen met hem te spreken. Ging het om maanden of weken, was mijn vraag. Als je meer dan 25 jaren teruggaat kun je alle conventies naast je neer leggen en naar het middelpunt gaan. De verwachting was 8 weken. Een hersenstumor had zich geopenbaard door steeds meer moeilijk te kunnen praten. Een bezoek aan de specialist was duidelijk geweest.=We kunnen niets meer voor u doen= Van de ene dag op de andere gaan alle plannen en wensen de deur uit.
Dan worden gezin, familie en vrienden pas echt belangrijk. In zijn ogen kon ik onzekerheid lezen. Vooral de weg naar het einde. Weten dat al je vermogens je stap voor stap worden afgenomen. Om te beginnen met het proeven en smaken. Vooral voor een gourmet is dit een regelrechte ramp. Daarna steeds minder zinnen kunnen bouwen en tot slot een coma…
We hebben toen afscheid genomen wetend dat er geen tweede kans zou zijn elkaar bij leven te zien.
Dappere man precies 8 weken later is hij in het bijzijn van al zijn kinderen en familie het eeuwige oosten ingegaan.
De crematie was in het Rotterdamse. In de spits met een stoet door het verkeer. Tussen laten- ho maar- ritsen voor een ander weggelegd. Binnen de kortste keren is de stoet uiteengevallen en iedereen moet maar op eigen gelegenheid de weg zien te vinden.
Niet lullen maar poetsen is het devies in het Rotterdamse crematorium. Het gegeven slot was precies 15 minuten omdat de volgende al stond te wachten. File in het crematorium ook daar.
Daarna een diner waar prettige herinneringen opgehaald worden en naarmate de wijn vloeit, een gourmet waardig, worden banden weer aangehaald, beloftes voor de komende maanden aangegaan. Met een goed gevoel huiswaarts, morgen komt het gat wel, nu even niet.
De rouwkaart had als titel =Expect the unexpected=, om over na te denken ,een waardig -memento mori-
A revoir Fried
Ongeveer 9 weken geleden werd ik door zijn oudste zoon gebeld met de mededeling dat zijn vader erg ziek was en het goed zou zijn hem in het weekend te bezoeken. Als je zo een verzoek hebt moet even al het andere wijken. Dus zondag bij hem op bezoek, een huis vol met vrienden en kennissen. Toch de tijd gevonden om onder vier ogen met hem te spreken. Ging het om maanden of weken, was mijn vraag. Als je meer dan 25 jaren teruggaat kun je alle conventies naast je neer leggen en naar het middelpunt gaan. De verwachting was 8 weken. Een hersenstumor had zich geopenbaard door steeds meer moeilijk te kunnen praten. Een bezoek aan de specialist was duidelijk geweest.=We kunnen niets meer voor u doen= Van de ene dag op de andere gaan alle plannen en wensen de deur uit.
Dan worden gezin, familie en vrienden pas echt belangrijk. In zijn ogen kon ik onzekerheid lezen. Vooral de weg naar het einde. Weten dat al je vermogens je stap voor stap worden afgenomen. Om te beginnen met het proeven en smaken. Vooral voor een gourmet is dit een regelrechte ramp. Daarna steeds minder zinnen kunnen bouwen en tot slot een coma…
We hebben toen afscheid genomen wetend dat er geen tweede kans zou zijn elkaar bij leven te zien.
Dappere man precies 8 weken later is hij in het bijzijn van al zijn kinderen en familie het eeuwige oosten ingegaan.
De crematie was in het Rotterdamse. In de spits met een stoet door het verkeer. Tussen laten- ho maar- ritsen voor een ander weggelegd. Binnen de kortste keren is de stoet uiteengevallen en iedereen moet maar op eigen gelegenheid de weg zien te vinden.
Niet lullen maar poetsen is het devies in het Rotterdamse crematorium. Het gegeven slot was precies 15 minuten omdat de volgende al stond te wachten. File in het crematorium ook daar.
Daarna een diner waar prettige herinneringen opgehaald worden en naarmate de wijn vloeit, een gourmet waardig, worden banden weer aangehaald, beloftes voor de komende maanden aangegaan. Met een goed gevoel huiswaarts, morgen komt het gat wel, nu even niet.
De rouwkaart had als titel =Expect the unexpected=, om over na te denken ,een waardig -memento mori-
A revoir Fried
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
