Twee
maanden geleden na het zwemmen met een blaasontsteking geconfronteerd. Kuurtje
antibiotica hielp maar onze jonge arts, tweede generatie Koerd, vond dat verder
onderzoek nodig was. Je weet wel, boven de 60 worden de plantjes wat gevoeliger.
Dus de gang naar de uroloog. In mijn geval een vrouw. Kon direct meevoelen met
indertijd de opmerking van mijn vrouw dat urologen altijd mannen zijn. Niet
getreurd ze zou eea nader onderzoeken. Onder andere een echo. En ja hoor er is
iets .Een van de nieren ziet er niet goed uit. Er zit een forse vergroeiing in. Verder onderzoek noodzakelijk.
Thuis
moet je met de billen bloot. En dan merk je dat je naasten er dan ook echt zijn.
Een dochter die met de opmerking komt het is niet jou vergroeiing maar onze ...
Kun je het niet droog houden. Zoon aan de andere kant stoïcijns- het komt goed..
Na
een mededeling over een tumor en dergelijks volgt dan het proces van de
onderzoeken. Intussen ben je dankzij
internet en Google zelf een
nierspecialist geworden. Bij het ontbijt blijkt je gewezen verloofde ook
inmiddels nierspecialist te zijn geworden. Een ruim scala aan informatie die
loopt van- het valt allemaal mee tot en
met reken erop minder dan 12 maanden om de werktuigen neer te leggen. Een CT
scan laat verdere bijzonderheden zien. Wordt je voor de zekerheid ook nog voor
een scope onderzoek met een cam in de blaas aangemeld. Daar wordt je van elke
mogelijke schaamte ontdaan als de verpleegster je verzoekt met de benen wijd in
de stijgbeugels van een gynotafel te gaan liggen. Tijdens het onderzoek van de
blaas mag je zelf meekijken. Een soort tweedimensionale tocht door je plasbuis en
blaas en dat in HD color. Meer kijkers aanwezig want ja studenten mogen ook wat
leren.
Dan
komt het oordeel. Een met beelden van de scan opgediende tumor in de nier. Vooralsnog
kwaadaardig en dat moet er dus uit. De arts gebruikt voor de duidelijkheid het
volgende beeld : -er zijn snijartsen en uitstel artsen. Laat ik nou een van de
eerste categorie zijn.- Kunnen we weer verder is de eerste gedachte.
Als je dan een onderkoelde reactie geeft op de
mededeling met het K woord wordt de opmerking geplaatst- u blijft er wel
koeltjes bij als u te horen krijgt dat u kanker heeft.-
Het
gaat om een mededeling van een feit. Er van weglopen kan niet,. Het ontkennen
heeft evenmin zin. Stampen, huilen schelden vallen in dezelfde categorie. Je
bent op een dergelijk moment veel meer geïnteresseerd in wat gaan we er
aan doen en wat zijn de weersverwachtingen. Enfin het zag er in principe vooralsnog
en nog meer slagen om de arm, redelijk uit. Een de verwijdering van de nier en afvoer kon gezien de gezondheid van de andere nier zonder
gevolgen voor de gezondheid opgevangen worden.
En
dan komt als uitsmijter de aanwezige verpleegster met het verzoek nog een plas in
een urinemeter te doen. Kijk dat wordt dan ffe een onmogelijkheid.
Rondje
bloedprikken de datum voor de operatie vastgesteld. Vier weken verder.in die
tijd kun je een preop gesprek hebben. Uitleg van wat er komen gaat.
Fantastische oudere verpleegster die in een klein kamertje een en ander
uitlegt. Goed gevoel voor humor. Hele dag geen buitenlicht zien en van goed
humeur blijven. Blijkt een riante carrière als verpleegster tot en met
operatie assistente te hebben doorlopen. Het licht schudden van haar handen
geven al het antwoord voor het hok en functie in de kelders van het ziekenhuis. De lange
lijst die doorlopen moet worden met allerlei verschrikkelijke zaken die daarop
voorkomen wordt met een oogopslag afgedaan met een laconiek .- Niet echt veel
om over te praten u bent gewoon gezond voor de operatie-. Met een lach op je
bakkes loopt je door de wachtkamer vol sombere gezichten. Gezichten die je bij
binnenkomst al met goede morgen hebt begroet en die niet verder komen dan een
soort gmorg....
De
tijd tot aan de op wordt goed gebruikt. Je voelt je in de afrond modus gedrukt.
MAW de vraag en de wensen van WAT als...vreemd genoeg geeft dit ook
weer rust. De normaalste zaken worden waardevol. Genieten van wat er is. Langzamerhand
goede vrienden in vertrouwen nemen. Regelingen voor de zaak invoeren een lijst
van je wensen zou onverwacht het licht uitgaan.
Dan breekt de dag aan. Of je
je om7 uur in de ochtend wil melden met tasje benodigdheden op afdeling xx. Het
is nog donker en het ziekenhuis is nog rustig. Lege gangen hier en daar een
verpleegster met de bekende steek dan wel de pc in de handen. Gemeld en geboekt
tot patiënt met bijhorend armbandje. Ja
nuchter ,ja weinig gedronken ja voel me goed.
Het bed, vandaag aan de dag, met
dertig standen en allemaal niet lekker zittend. Krijg daarbij geleverd een
schort aan, dat je klokkenspel nog net
niet bedekt, het operatieschort. Erg luchtig ....
Ik ben de eerste na het
weekeind. Komen de beelden van de verschillende ziekenhuisseries even voorbij.
U kent ze wel. Die series waar maandag het halve operatieteam aan de koffie
hangt ,hoofdpijn heeft, natrilt van de heroïne
en orgies en dan ook nog aan de operatietafel komt te staan.
Pilletje voor het rustig
worden....wordt 4 uur later wakker met de vraag wanneer gaan we beginnen...het
is al klaar. Allemaal gedaan met twee paar van die Chinese eetstokjes. Dus
weinig snijden en dus een paar uur eerder dan gepland gereed. Voorzien van de
nodige afvoeren buizen en druppelaars
ben je al in staat je ega te woord te
staan. Intussen raakt de zaal langzaam vol. Twee nieren een voetbeentje en een
vergroeide darm is de aanwezige oogst.
Met een nier minder en wondpijn,
dat dankzij het handige morfine pompje
in bedwang is te houden liggen uitzieken. Lekker jo! Echt lekker. Een wollige
toestand waar je heerlijk in kunt dromen. Je zou er bijna aan kunnen wennen.
De andere nier op de zaal
heeft in de nacht lekkage gehad. Even paniek de
halve zaal onder vloeistof. Kon bloed zijn. Gelukkig viel het mee urine
zak was lek...
Bezoek van kennissen geeft een
heel warm gevoel. En soms uit onverwachte hoek.
Onderwijl ben je voorzien van
een katheder, slang met opvang om de blaas te ontzien. Alles voorzien van een
jarretel om het draagbaar te houden. Doet denken aan de Engelse edelen die tot
op de huidige dag een ruime witte jarretel als teken van de orde van het gulden
vlies dragen.
Zoals gezegd op een zaal met vier personen
leer je elkaar kennen. Vanuit werkelijk heel verschillende achtergronden op een
hoop gegooid. Telkens weer blijkt dat je uiteindelijk dezelfde wensen hebt.
Dezelfde klachten over het weer tot en met de politiek. Een onderwerp wordt wel
duidelijk. De handen aan het bed verdienen in verhouding met Ziekenhuis
management en specialisten, voor inzet
en geduld, te weinig. Een aantal heilige huizen die eens goed doorgehaald
moeten worden.
Positief is dat de
behandelende arts van vandaag , blijkt, zakelijker is geworden en hier en daar
is zelfs empathie te herkennen. De witte jas is van de troon gekomen. Dat helpt
zeker in het herstel.
Na twee dagen de mededeling je
mag naar huis. Hoppa, voelt wel erg snel aan. Aan de andere kant is thuis nog
altijd best. Dag later laatste check en ingepakt huiswaarts. Dan ben je opeens
erg moe. Het is acht uur en je haakt af.
Komende dagen en weken weer
opschakelen. Eenieder danken voor de contacten kaarten en telefoontjes.
Hartverwarmend.
Over twee weken nacontrole en
uitslag over oorzaak, gevolg en verder...leven dus!
De navrante details van de
doorlopen week laat ik verder aan de poep en pis fantasieën van den lezer over.
PS De jarretel is met slang en
reservoir inmiddels verwijderd, een echte opluchting.
Posts
