Vulkaan in Parijs

Reizen tijdens de vulkaanstof perikelen werd steeds meer een hele onderneming. Dochter moest naar Zuid-Frankrijk per vliegtuig bestemming Nice. En men kan het raden naarmate de vliegdatum naderbij kwam gingen de vliegvelden de een na de ander dicht.
Dus twee dagen voor vertrek creatief aan het werk gegaan TGV opgezocht. Stel easy jet is niet zo easy door de vulkaan, dan maar via een andere weg. Eerste teleurstelling alle treinen vanaf datum vertrek en 4 dagen verder waren geheel volgeboekt. Een waar manna voor de TGV, zelfs de eerste klas was volledig volgeboekt. Dan gaat het knagen omdat de kosten van de reis van dochter reeds zijn gemaakt.Volgende stap was te kijken naar de TGV vanaf Parijs naar het zuiden. Na enig zoeken, raak. Er was nog een plaats over voor de dag na de mislukte vlucht eerste klas tegen een gereduceerd tarief. Dan merk je pas hoe snel je met internet kunt boeken. Gevolg een rit naar het parijse.
Wegrijden vanuit NL met een graad of 10 naar het zuiden waar het gestaag warmer wordt. Parijs 19 graden en zon. De TGV vertrekt vanaf gare de Lyon in het zuiden van de stad. Niets beters dan de stad door om wakker te worden na 5,5 uur rijden. Binnen een paar minuten giert de adrenaline door de aderen.
De enige oplossing is van richting te veranderen net voor een nieuwe auto. Dat werkt perfect. Station gevonden waar blijkbaar nog een paar duizend anderen ook met een trein mee wensten te gaan. Auto kwijtraken een regelrechte ramp. Na een korte sighseeing van de omliggende wijk, succes.
Binnen in het station een stroom gestreste mensen met koffers trolleys en alles waar goederen in vervoerd kunnen worden. Enfin naar boven naar de perrons. Dan begint het pas goed. De display geeft 20 perrons aan en geen van alle de TGV naar Nice. Dus wachten terwijl de menigte aan de rechterzijde van het gebouw met man en macht naar de linkerzijde wil en omgekeerd. Intussen de wat bezorgde blik in de ogen van mijn ega en dochter.
Enfin er komt op de display een melding TGV Nice echter zonder perronaanduiding. Moest even tot 5 minuten voor de instaptijd wachten. Schets aller verbazing als op het moment suprême de display zwart gaat. Dus niet niente informatie te zien. Een zinkend gevoel doet zich meester. Toch zijn er ook in Frankrijk gewoon heldere geesten die een reset in zetten.
Perron gevonden. Treinstel 18.
De eerste wagon aan het perron is nummer een. De volgorde tot nummer 12 gaat als vanzelf. Daarna geen 13 nog 14. Nog verder lopen en we beginnen bij 22 en ditmaal gelukkig aflopend. Dochter en dikke koffer (dus geen 20 kilo voor het vliegtuig) want nu kon bijna de gehele garderobe mee. Je moet toch voldoende kleren hebben voor 3 maanden. Alsof je als vrouw in Frankrijk niet aan alle benodigdheden kunt komen.
Dochter op juiste plek achtergelaten. Ega maakt zich dan zorgen hoe de kleine 18 jarige meid in Nice de loodzware koffer uit de trein zal hijsen. Daar maak ik mij nou net de minste zorgen om. Blonde meid in Nice met zware koffer dat zal wel los lopen.
Terug in het inmiddels ontstane spitsverkeer richting de Heimat.
De Périphérique een regelrecht Dantes inferno. De duivels in dat kader zijn de motor scooterrijders die een recht hebben bevochten om op de middenlijn met 80-90 kilometer per uur midden door een file te rijden. Dan moet je het niet in je je hoofd halen om even het midden op te zoeken om een beeld van het verkeer te krijgen. Degene die dit waagt kan direct een nieuwe rechter of linker spiegel gaan halen.
De eerste motorrijder die moet ontwijken slaat gewoon de spiegel eraf en als dat niet lukt doet de volgende dat wel.Als topper komt er net aan het einde van de Périphérique een motor met twee personen die voor bijna 500 meter een wheeley maakt, dus op een band, en dat op het moment dat de file inmiddels 120 aan het rijden is. En ja leren pakken zijn ook alleen maar voor ouden van dagen….
Inmiddels had de maag van zich laten horen.
De snelweg af bij Senlis. Beelden van met Bijlmermeer-flats bezaaide randwijken van Parijs waar de Noord-afrikaanse talen de meerderheid hebben zijn de eerste verwachting. Maar niets van dat alles. Een heerlik Frans stadje met een oude kathedraal en een aantal monumenten die het bezoeken zeer waard zijn. Heerlijk gegeten voor een zeer redelijke prijs. Alles naast de bar waar de plaatselijke zakenmensen het ene glas witte wijn na het andere nuttigen. Vanzelfsprekend is er altijd de couleur locale van de grappenmaker die met zijn Solex de kroeg inrijdt en daar parkeert.Terug naar de parkeer plaats loopt een van de wijndrinkers met ons mee. Kaarsrecht zonder problemen terwijl hij volgens onze telling tussen 5-8 glazen tussen de kiezen moet hebben. Hij stapt gewoon in zijn Renault en rijdt zonder brokken een drukke rotonde op.
Thuis in het Nederlandse aangekomen in het holst van de nacht kort berichtje van dochter. Alles goed gelopen ,reis met TGV super. Koffer is door een vriendelijke fransman op het perron gezet. Dus wie maakt zich dan nog zorgen?......